Αστρολογία και Κάρμα

Το καινούριο άρθρο του Πέτρου Κατσαμάκη αναφορικά στο Κάρμα. Διαβάστε τι είναι Κάρμα, ποια η σχέση του με την Αστρολογία, τι είναι αυτό που ονομάζουμε Καρμικές Σχέσεις, πώς δημιουργείται το κάρμα, σε ποιους τομείς υλοποιείται, ποιες είναι οι διάφορες μορφές Καρμάτων και πώς τις αναγνωρίζουμε. Υπάρχει αρνητικό και θετικό κάρμα; Πώς αναγνωρίζουμε όταν έχουμε εμπλακεί σε αρνητικό Κάρμα; Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

Όλα τα παραπάνω αναλύονται με μια σύγχρονη και ιδιαίτερα διεισδυτική ματιά, με σκοπό όχι να μας φοβίσουν, αλλά να καταλάβουμε σε βάθος τη σημασία του Κάρματος και την εφαρμογή του στην ζωή μας στο σήμερα.

Η λέξη κάρμα προέρχεται από την σανσκριτική γλώσσα. Αναφέρεται για πρώτη φορά πριν περίπου πέντε χιλιετηρίδες στο πνευματικό έργο Μαχαμπαράτα. Η λέξη «κάρμα» σημαίνει υλοποιημένη πράξη με συνέπειες, θετικές ή αρνητικές προς τη «Σαμσάρα», που είναι ο κύκλος των ενσαρκώσεων. Το κάρμα υπόκειται σε πολλούς σημαντικούς συμπαντικούς νόμους με κυρίαρχο το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος. Κοινώς ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις. Αρνητικό κάρμα είναι τα κενά και οι ελλείψεις δεξιοτήτων ή ακόμη χειρότερα, η απόλυτη στρέβλωση και στη «διαχείριση» μιας σημαντικής καρμικής Έννοιας που χρειάζεται να κατακτηθεί μέσα στο πέρασμα των ενσαρκώσεων. Τέτοιες έννοιες είναι η Αγάπη, ο Σεβασμός, ο Χώρος, ο Χρόνος, η Συντροφικότητα, η Αφθονία κτλ.

Το κάρμα δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας νόμος εκδικητικός, όπως έχει επικρατήσει σαν άποψη στον δυτικό κόσμο. Είναι η διαχείριση του «Χώρου» που έχει να κάνει στο διηνεκές του «Χρόνου» η κάθε Ύπαρξη σε σχέση με το «Χρόνο» που της δίνεται. Το αποτέλεσμα αυτής της διαχείρισης «Χώρου – Χρόνου» έχει είτε θετικό είτε αρνητικό πρόσωπο ανάλογα με το αποτέλεσμα της εν λόγω διαχείρισης. Είτε ανοίγει δρόμους στην εξέλιξη, είτε συγκρούεται με τους παγκόσμιους νόμους και κλείνει δρόμους εξέλιξης. Υπάρχουν νόμοι συμπαντικοί και αδιαπραγμάτευτοι, οι οποίοι υπήρχαν από πάντα, θα υπάρχουν πάντα και κινούν τη παγκόσμια συγχρονικότητα από το χάος προς την αρμονία και την τάξη. Όταν η διαχείριση αυτών των νόμων γίνεται αντίθετα προς την ροή, δηλαδή από την τάξη και την αρμονία προς το χάος «εντροπία», εμφανίζεται στη ζωή του ανθρώπου αυτό που ονομάζουμε αρνητικό κάρμα. Ανατροπές, απώλειες, ματαιώσεις, καταστροφές και ασθένειες, με μοναδικό στόχο ο άνθρωπος μέσω της Ελεύθερης Βούλησης να ανυψώσει τη «Συνειδητότητά» του, να κατανοήσει σωστά τον συμπαντικό νόμο και να τον διαχειριστεί αρμονικά. Η κίνηση του σύμπαντος είναι πάντα από τον Θάνατο και την καταστροφή προς τη Ζωή και την δημιουργία. Με την ορθή λειτουργία των συμπαντικών νόμων και όταν τους γίνεται η σωστή διαχείριση, η Ζωή ρέει χωρίς εμπόδια, ενώ αντίθετα όταν τους γίνεται κακή διαχείριση εμφανίζονται νησίδες Θανάτου και καταστροφής στη Ζωή του ανθρώπου. Κάθε ενσάρκωση ξεκινά από το σημείο μηδέν, χωρίς συνειδητότητα με στόχο να φτάσει στην ολοκλήρωση, που είναι η κατάκτηση της συνειδητότητας μέσω της ελεύθερης βούλησης.

Ο κάθε άνθρωπος – Ύπαρξη έχει από το Θεό προικιστεί με την «Ελευθερία» της ελεύθερης βούλησης και την ικανότητα να κάνει επιλογές ανά πάσα στιγμή, οι οποίες έχουν πάντα συγκεκριμένες συνέπειες, είτε θετικές, είτε αρνητικές προς την εξέλιξή του. Έχει το δικαίωμα να επιλέξει αδιαμφισβήτητα και τη Ζωή και το Θάνατο, και την Δημιουργία και το Χάος. Το αρνητικό κάρμα είναι μια δυσαρμονία στην κυριαρχία των συμπαντικών νόμων, ενώ το θετικό κάρμα είναι μια αρμονική, όπως έλεγε και ο Πυθαγόρας, προς την ροή των συμπαντικών νόμων. Όταν δρούμε με οποιοδήποτε τρόπο προς τις επιλογές μας, εισπράττουμε και μια συγκεκριμένη αντίδραση, με στόχο να συνειδητοποιήσουμε λοιπόν πότε ρέουμε αρμονικά στην συμπαντική ιεραρχία και πότε δυσλειτουργούμε σε αυτή. Η κάθε ύπαρξη επανενσαρκώνεται σε αυτό τον άξονα εξέλιξης με σκοπό μια συγκεκριμένη πορεία, που περιέχει εκατοντάδες παραμέτρους μαθημάτων. Η κάθε ενσάρκωση είναι ένας κύκλος προαποφασισμένος, πριν την ενσάρκωση, από την ίδια την ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο «σχέδιο Ζωής» με σκοπό την ολοκλήρωση κάποιων συγκεκριμένων κάθε φορά «καρμικών μαθημάτων», προσθέτοντας έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της ολοκλήρωσης.

Στην προσπάθεια εξέλιξης της κάθε ύπαρξης, δεν είμαστε τόσο μόνοι, όσο κατά περιόδους πιστεύουμε. Κάθε φορά που το πιστεύουμε αυτό είναι γιατί εκείνη την συγκεκριμένη περίοδο έχουμε αποκοπεί από την συμπαντική ροή και έχουμε εμπλακεί αδιαμφισβήτητα σε αρνητικό κάρμα. Αντίθετα, όταν είμαστε στη «Ροή» της εξέλιξης κινητοποιούνται άπειροι μηχανισμοί και πρόσωπα με σκοπό να μας βοηθήσουν να εξελιχθούμε και να ολοκληρωθούμε, τα οποία και εμφανίζονται ακριβώς τη στιγμή που χρειάζονται. Αυτός είναι ο «Νόμος της συγχρονικότητας». Ζούμε μέσα σε ένα απόλυτα υποστηρικτό σύμπαν, που αδιαπραγμάτευτα οδηγεί τα πάντα προς την Τάξη, την Αρμονία και την Αγάπη, σε αντίθεση με τις «κοινωνίες» των ανθρώπων που λειτουργούν ενάντια στη ροή και την ολοκλήρωση, πάσχοντας από καρμική αλαζονεία και όχι μόνο, και λειτουργώντας ενάντια στη φύση και τους φυσικούς νόμους, που είναι και ο κύριος εκφραστής και βοηθός του ανθρώπου στην καρμική περιπέτεια της ολοκλήρωσής του. Ας μην ξεχνάμε πως οι κοινωνίες των ανθρώπων δεν φτιάχτηκαν από Αγάπη προς τον άνθρωπο και την εξέλιξή του, αλλά με σκοπό να τροφοδοτούνται με κακής ποιότητα δύναμη οι κοινωνικές εξουσίες.

Οι καιρικές συνθήκες, η θάλασσα, τα φυτά, τα ζώα, ο νόμος της βαρύτητας, ο νόμος της κεντρομόλου, της φυγόκεντρου, ο νόμος της έλξης, ο  Έρωτας», η άμποτη, η παλίρροια, οι ενέργειες κάθε είδους, των πλανητών, των Εκλείψεων, οι ηλιακές καταιγίδες, η δομή της ενέργειας από τους δισεκατομμύρια ήλιους κτλ, είναι τα «κύματα», τα λεγόμενα Παγκόσμια Ρεύματα που οδηγούν τον άνθρωπο αλάνθαστα στην ολοκλήρωση και  στην εξέλιξή του, όπως τον σέρφερ τα κύματα της θάλασσας. Όταν ο άνθρωπος λοιπόν κινείται σύμφωνα με τα παγκόσμια ρεύματα, είναι πάντα στη ροή της χαράς και της ευτυχίας, όποιο καρμικό μάθημα κι αν έχει να εκπληρώσει. Ενώ αντίθετα όταν κινείται ενάντια στα παγκόσμια ρεύματα, η ζωή είναι αβάσταχτη γιατί ποσοστώνεται πολύ η καταστροφή και ο θάνατος. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σταθερά στις οργανωμένες κοινωνίες των ανθρώπων, οι οποίες οδηγούν τον άνθρωπο σε συνθήκες ενάντια στη φυσική λειτουργία, ενάντια στο σώμα του, την ψυχή του και τα συναισθήματά του. Στις οργανωμένες κοινωνίες σπάνια ο άνθρωπος μπορεί να ευτυχίσει, γιατί απλούστατα προγραμματίζεται από τη μέρα που γεννιέται όχι για να ζήσει τη δική του ζωή, αλλά για να εξυπηρετήσει τις εκάστοτε εξουσίες στις οποίες υπόκειται. Για αυτό και αυτή η «διάσταση» θεωρείται το πιο δύσκολο σχολείο εξέλιξης, γιατί ο άνθρωπος εκτός από τις δικές του ελλείψεις εξέλιξης και το δικό του αρνητικό κάρμα που ούτως ή άλλως φέρει, χρειάζεται να αποδιαστρεβλώσει και τις άπειρες στρεβλώσεις της κοινωνίας προς τους συμπαντικούς νόμους, όπως το Δίκαιο, την Αγάπη, την Συντροφικότητα, το Σεβασμός, την Ελευθερία, την Αλήθεια, που είναι πλήρως διαστρεβλωμένες, κινούμενες σε άκρα παράνοιας και τρέλας, φθοράς και αφθαρσίας, στον κόσμο των κοινωνιών του ανθρώπου. Στη Μαχαμπαράτα λέγεται πως την περίοδο που εμφανίζεται έντονα το αρνητικό κάρμα, σε αυτόν εδώ τον κόσμο είναι αδύνατο να το διαχειριστούμε χωρίς τη βοήθεια «Δασκάλων», διότι είναι αδύνατον πρώτον να δούμε τι κάνουμε λάθος στις επιλογές μας και δεύτερον μόνον κάποιος που έχει απελευθερωθεί ο ίδιος από αυτόν τον καρμικό εγκλωβισμό γνωρίζει να μας απεγκλωβίσει και να μας οδηγήσει – διδάξει τη νέα κατάσταση αισθήσεων, αντίληψης και συνειδητότητας, που μας είναι παντελώς άγνωστη. Άλλωστε, αυτός είναι κι ο κύριος λόγος που ο νόμος τη έλξης και της αλληλοβοήθειας μας έλκουν προς τα άτομα, που έχουν τη λύση, και αντίστροφα ο ίδιος νόμος είναι ο μοναδικός λόγος που η ζωή μας εμπιστεύεται απ’ την αρχή σε δύο άλλες υπάρξεις, τους γονείς, που αν η κοινωνία λειτουργούσε ορθά εξελικτικά, θα ήταν και οι γονείς σε θέση να μας οδηγήσουν στην ενηλικίωση, την αυτοδυναμία και την ελευθερία μας, και κατ’ επέκταση στην ευτυχία μας. Αλλά, όπως γνωρίζετε, αυτό σπάνια συμβαίνει μέσα σε αυτή την κοινωνία και το πόσο διαστρεβλωμένοι είναι και οι γονείς, έχοντας «μεγαλώσει» σε αυτή την πραγματικότητα των άπειρων διαστρεβλώσεων των συμπαντικών νόμων.

Ερχόμαστε ως υπάρξεις σε αυτή την διάσταση και δανειζόμαστε μια ανθρώπινη υπόσταση με σκοπό να εξελιχθούμε μέσα από καρμικά μαθήματα. Όπως προανέφερα, στην Μαχαμπαράτα κάθε ύπαρξη υπόκειται στη «Σαμσάρα», την αλλεπάλληλη επανάληψη ενσαρκώσεων μέσω της μετενσάρκωσης. Ενσαρκωνόμαστε ξανά και ξανά μέχρι να «φωτιστούμε», να ολοκληρωθούμε και να απαλλαγούμε από τις επαναλαμβανόμενες ενσαρκώσεις, με στόχο να περάσουμε σε έναν άλλον κύκλο εξέλιξης που από ό,τι λέγεται δεν περιλαμβάνει υλική υπόσταση. Για να ενσαρκωθούμε όμως στη γη χρειάζεται να δανειστούμε ένα σώμα ως όχημα και κατοικία της ύπαρξης, ώστε να μας φιλοξενήσει κατά την εδώ παραμονή μας. Ένα σώμα που, για να μας το παρέχει η γη, σε ένα άλλο επίπεδο έχει γίνει συμφωνία να το επιστρέψουμε σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι το παραλάβαμε. Το σώμα χρειάζεται να επιστραφεί εμψυχωμένο και πνευματικοποιημένο, με ανώτερους κραδασμούς από αυτούς της ύλης, ώστε όταν απορροφηθεί από τη γη, αυτή να ανεβάσει και τους δικούς της κραδασμούς.

Εκτός από το σώμα όμως, όταν βρισκόμαστε σε επίπεδο ύπαρξης ακόμα, έχουμε επιλέξει και το λεγόμενο σχέδιο της ενσάρκωσης, που στην Μαχαμπαράτα λέγεται Ντάρμα. Το σχέδιο της ενσάρκωσης περιλαμβάνει τα μαθήματα που έχουμε επιλέξει να πάρουμε, να δώσουμε, αλλά και τους δασκάλους μας και τους μαθητές που θα συναντήσουμε. Στη Μαχαμπαράτα αυτές οι επαφές ονομάζονται ιερές συναντήσεις και δεσμεύονται από νόμους και συνέπειες. Αυτές είναι οι λεγόμενες καρμικές σχέσεις. Ανάλογα με την εμπειρία της ύπαρξης και τις φορές που έχει ενσαρκωθεί, είναι και η ποιότητα αλλά και η συνέπεια των επιλογών της στο σχέδιο της ενσάρκωσης, αλλά και η πιθανότητα λαθών ή ακόμη και ακυρώσεων της ενσάρκωσης. Κατά κύριο λόγο, όταν ερχόμαστε είμαστε ασυνείδητοι, έχοντας ξεχάσει το σχέδιο της ενσάρκωσης, εκτός από κάποιες ελάχιστες και φωτισμένες περιπτώσεις, που θυμούνται πολύ καλά από πού ήρθαν και γιατί ήρθαν. Οι υπόλοιποι είναι εξαιρετικά πιθανό να χάσουν το σχέδιο, τη σύνδεση με το σχέδιο της ενσάρκωσης και ο άνθρωπος να εγκλωβιστεί μέσα σε υπερκοινωνικά παράσιτα  (κοινωνικούς μηχανισμούς, εγκλωβισμούς συνειδήσεων). Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, ο άνθρωπος χάνει εντελώς το σχέδιο της ενσάρκωσης, γινόμενος μια υποκινούμενη μαριονέτα. Το χάσιμο του σχεδίου της ζωής λοιπόν, κατά την Μαχαμπαράτα, είναι η δυστυχία, ενώ ευτυχία ορίζεται η κατάσταση που το άτομο βρίσκεται διαρκώς στην ροή του σχεδίου της ζωής του. Όταν το ένα βήμα του δηλαδή οδηγεί με ακρίβεια στο επόμενο. Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται εκτός αρνητικού κάρματος και υπερκοινωνικών παρασίτων, και όλα ρέουν με απόλυτη Συγχρονικότητα, τότε από παντού εμφανίζονται ευκαιρίες, δάσκαλοι, αλλά και πεδία προστασίας και τροφοδοσίας ενισχυμένα από τους συμπαντικούς νόμους που τον οδηγούν με ασφάλεια και ακρίβεια προς τον δρόμο του.

Με αυτό ακριβώς ασχολείται εδώ και χιλιάδες χρόνια η καρμική αστρολογία: με την υπενθύμιση δηλαδή του σχεδίου της ενσάρκωσης, αλλά και την επαναφορά σε αυτό, όταν ο άνθρωπος χάνεται σε στρεβλώσεις και λοξοδρομήματα. Ασχολείται με την μαθητεία στο επόμενο στάδιο της καρμικής εξέλιξης προσδιορίζοντας τους Τρόπους, τις Ιερές Συναντήσεις αλλά και τη Διαδρομή, καθώς και με την αποδιαστρέβλωση και την απελευθέρωση από παγίδες, καρμικές λάθος επιλογές, αλλά και με το άνοιγμα του δρόμου προς τις σωστές καρμικές επιλογές, τη λεγόμενη καρμική ανα-διευθέτηση. Μόλις ο άνθρωπος επανασυνδεθεί με την ύπαρξή του και το σχέδιο της ενσάρκωσης και αλλάξει θέση σε αυτό που συμβαίνει, οι αρνητικοί δάσκαλοι, τα αρνητικά γεγονότα και πρόσωπα εξαφανίζονται και εμφανίζονται τα θετικά αλλά και οι θετικές προς την εξέλιξή του δυναμικές. Αυτό που συχνά στην καθομιλουμένη λέμε Θαύμα ή «ως δια μαγείας». Στον αληθινό κόσμο τέτοιες αλλαγές θέσης υποστηρίζονται άμεσα και ακαριαία, γιατί το σύμπαν δεν είναι εκδικητικό, όπως οι κοινωνίες των ανθρώπων. Αντίθετα είναι δομημένο από νόμους αλληλοϋποστήριξης, αρμονίας και Αγάπης.

Κάθε φορά που ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με εμπόδια που θέτει το σύμπαν, είναι απλώς για να τον βοηθήσει να κατανοήσει ότι βρίσκεται σε λάθος πορεία. Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει και επαναπροσδιοριστεί στο Ντάρμα του, δηλαδή στο σχέδιο της ενσάρκωσης του, αυτομάτως το σύμπαν ανοίγει τους δρόμους της εξέλιξής του και της ευτυχίας. Η Οδύσσεια π.χ. είναι ένα τέτοιο πνευματικό έργο. Καταγράφει τον αγώνα του ανθρώπου – Οδυσσέα να απεμπλακεί από Σειρήνες, Λεστργώνες, Κύκλωπες, κακές μάγισσες, προσκολλήσεις, εξαρτίσεις, αλαζονικές επιλογές, νοητικές παγίδες και πεποιθήσεις, τρέλα, παράνοια, με στόχο την επιστροφή στη σύνδεση με την αλήθεια της ύπαρξής του, το αληθινό σχέδιο της ενσάρκωσης, την Ιθάκη του.

Ο κυρίαρχος καρμικός πλανήτης είναι ο Κρόνος, ο πλανήτης που ευθύνεται για τη διαχείριση του χώρου και του χρόνου, και που μαζί με τον Βόρειο και το Νότιο δεσμό της Σελήνης αλλά και τις όψεις που κάνουν με τους υπόλοιπους πλανήτες και σημεία του προσωπικού ωροσκοπίου, ορίζει (για την παραδοσιακή αστρολογία) το σχέδιο της ενσάρκωσης. Με την ανακάλυψη των τριών εξωκρόνιων βαριών πλανητών τους δυο τελευταίους αιώνες (τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα) τα πράγματα έχουν αλλάξει. Όπως επίσης έχει αλλάξει και η ποιότητα των μαθημάτων των ενσαρκώσεων. Ο Κρόνος λοιπόν δηλώνει την καρμική κατάσταση στο σχέδιο της ενσάρκωσης, κάθε φορά που αγγίζει σημεία στο προσωπικό μας ωροσκόπιο, ή αγγίζεται στον προσωπικό μας χάρτη από διελεύσεις πλανητών και συναστρίες. Αν τα καρμικά μαθήματα πάρθηκαν στην ώρα τους και ολοκληρωμένα, τότε δίνει το σήμα της καρμικής απελευθέρωσης του ατόμου στον πλανήτη Ουρανό, αλλάζοντας θετικά επίπεδο στη ζωή του ατόμου με την υποστήριξη του Πλούτωνα. Αν όμως η σχέση με τον χώρο και τον χρόνο, με το εδώ και το τώρα έχουν διασαλευθεί, ο Κρόνος ορίζει το κόστος του ατοπήματος.

Το πιο σημαντικό καρμικό ατόπημα είναι αυτό που δηλώνει στο ωροσκόπιο η αρνητική θέση του πλανήτη Ποσειδώνα. Είναι ίσως το πρώτο αρνητικό κάρμα που έχει κάποιος να αντιστρέψει κατεπειγόντως, το κάρμα της φυγής. Όσο το αρνητικό κάρμα της φυγής είναι ενεργό, ο άνθρωπος λείπει από τον εαυτό του, από την πραγματικότητα, από τη ζωή. Έχει εγκλωβιστεί σε αρνητικά αστρικά πεδία, έχει χάσει αυτό που λέμε την επαφή του με την πραγματικότητα, το σώμα του, την ψυχή του, τα συναισθήματά του, την ανθρώπινη υπόστασή του και η ζωή του κινείται ανεξέλεγκτα από τη Σκύλα στην Χάρυβδη, ή ακόμα χειρότερα από τον αρνητικό Ουρανό στον αρνητικό Πλούτωνα. Ανατροπές, απώλειες, δυστυχίες, αρρώστιες, μοναξιά, απόρριψη, κατάθλιψη και απέραντος φόβος που οδηγεί σε καταστροφικές επιλογές, είναι τα τιμήματα αυτού του κάρματος όπως επίσης και ισχυρές εξαρτήσεις, όπως ο αλκοολισμός, τα ναρκωτικά, η βουλιμία κτλ. Η πορεία της ενσάρκωσης κινείται προς την εντροπία, προς την καταστροφή δηλαδή και τον θάνατο.

Ο κυρίαρχος καρμικός πλανήτης είναι ο Κρόνος, ο πλανήτης που ευθύνεται για τη διαχείριση του χώρου και του χρόνου, και που μαζί με τον Βόρειο και το Νότιο δεσμό της Σελήνης αλλά και τις όψεις που κάνουν με τους υπόλοιπους πλανήτες και σημεία του προσωπικού ωροσκοπίου, ορίζει (για την παραδοσιακή αστρολογία) το σχέδιο της ενσάρκωσης. Με την ανακάλυψη των τριών εξωκρόνιων βαριών πλανητών τους δυο τελευταίους αιώνες (τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα) τα πράγματα έχουν αλλάξει. Όπως επίσης έχει αλλάξει και η ποιότητα των μαθημάτων των ενσαρκώσεων. Ο Κρόνος λοιπόν δηλώνει την καρμική κατάσταση στο σχέδιο της ενσάρκωσης, κάθε φορά που αγγίζει σημεία στο προσωπικό μας ωροσκόπιο, ή αγγίζεται στον προσωπικό μας χάρτη από διελεύσεις πλανητών και συναστρίες. Αν τα καρμικά μαθήματα πάρθηκαν στην ώρα τους και ολοκληρωμένα, τότε δίνει το σήμα της καρμικής απελευθέρωσης του ατόμου στον πλανήτη Ουρανό, αλλάζοντας θετικά επίπεδο στη ζωή του ατόμου με την υποστήριξη του Πλούτωνα. Αν όμως η σχέση με τον χώρο και τον χρόνο, με το εδώ και το τώρα έχουν διασαλευθεί, ο Κρόνος ορίζει το κόστος του ατοπήματος.

Το πιο σημαντικό καρμικό ατόπημα είναι αυτό που δηλώνει στο ωροσκόπιο η αρνητική θέση του πλανήτη Ποσειδώνα. Είναι ίσως το πρώτο αρνητικό κάρμα που έχει κάποιος να αντιστρέψει κατεπειγόντως, το κάρμα της φυγής. Όσο το αρνητικό κάρμα της φυγής είναι ενεργό, ο άνθρωπος λείπει από τον εαυτό του, από την πραγματικότητα, από τη ζωή. Έχει εγκλωβιστεί σε αρνητικά αστρικά πεδία, έχει χάσει αυτό που λέμε την επαφή του με την πραγματικότητα, το σώμα του, την ψυχή του, τα συναισθήματά του, την ανθρώπινη υπόστασή του και η ζωή του κινείται ανεξέλεγκτα από τη Σκύλα στην Χάρυβδη, ή ακόμα χειρότερα από τον αρνητικό Ουρανό στον αρνητικό Πλούτωνα. Ανατροπές, απώλειες, δυστυχίες, αρρώστιες, μοναξιά, απόρριψη, κατάθλιψη και απέραντος φόβος που οδηγεί σε καταστροφικές επιλογές, είναι τα τιμήματα αυτού του κάρματος όπως επίσης και ισχυρές εξαρτήσεις, όπως ο αλκοολισμός, τα ναρκωτικά, η βουλιμία κτλ. Η πορεία της ενσάρκωσης κινείται προς την εντροπία, προς την καταστροφή δηλαδή και τον θάνατο.Η διαδρομή της ενσάρκωσης καταγράφεται από τον Βόρειο και το Νότιο δεσμό της Σελήνης, γνωστούς στην αστρολογία ως κάρμα. Τα Ζώδια που βρίσκονται οι δεσμοί στο προσωπικό μας ωροσκόπιο, αλλά και οι όψεις που κάνουν με πλανήτες και σημεία του ωροσκοπίου καθορίζουν όχι μόνο το από πού ξεκινά και που πρέπει να φτάσει, αλλά και το πώς ξεκινά και που πρέπει να φτάσει.  Την ίδια στιγμή, τα έντονα καρμικά μαθήματα πληθαίνουν την περίοδο που βαριοί πλανήτες (Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας και Πλούτωνας) αγγίζουν τους δεσμούς της Σελήνης, ενώ υλοποιούνται τα γεγονότα τις μέρες εκείνες που πάνω από τους βαριούς πλανήτες και τους δεσμούς της Σελήνης αλλά και τις Εκλείψεις της περιόδου περνάει ο Άρης ή ο Ήλιος.

Οι Εκλείψεις είναι ίσως το πιο ισχυρό αστρολογικό γεγονός που ενεργοποιεί πάντα έντονα καρμικά μαθήματα, μιας και πάντα γίνονται ή σε διάμετρο ή σε σύνοδο με τους Δεσμούς της Σελήνης. Κάθε περίοδο εκλείψεων ανοίγει ένας καινούργιος κύκλος καρμικών μαθημάτων και κλείνει ένας προηγούμενος κύκλος, που αν μείνει ανοιχτός, θα λειτουργήσει ως αρνητική δίνη και διαρροή. Τα καρμικά ανοίγματα και κλεισίματα είναι από τις πιο ισχυρές καρμικές δεξιότητες που χρειάζεται να κατέχει ο άνθρωπος, ώστε να οδηγεί με ακρίβεια το σχέδιο της ενσάρκωσης. Συνήθως οι άνθρωποι ξέρουν να ανοίγουν κύκλους, αλλά όχι να κλείνουν κύκλους, παραμένοντας μικρά καθηλωμένα παιδιά, κάτι που επίσης συμβάλλει εξαιρετικά αρνητικά στο χάσιμο του σχεδίου της ενσάρκωσης. Στην καρμική αστρολογία, αυτό φαίνεται ξεκάθαρα, ορίζοντας πολύ συγκεκριμένα τα διαστήματα της αρχής και του τέλους κάθε κύκλου. Ένας αστρολόγος που ειδικεύεται στο θέμα, μπορεί να μας δώσει με απόλυτη ακρίβεια τα κλειδιά για τη διαχείρισή τους, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να τις βιώσουμε και να τις διαχειριστούμε, παίρνοντας κάθε φορά το μάθημα χωρίς απώλειες και πόνο. Μας δίνει δηλαδή τον τρόπο να τις εντάξουμε λειτουργικά στην εξέλιξή μας.

Καρμικές σχέσεις είναι εκείνες οι ιερές συναντήσεις, οι μεγάλες γνωριμίες που έχουν συμφωνηθεί πριν την ενσάρκωση σε επίπεδο ύπαρξης και από τις δύο πλευρές, αλλά και από τις ψυχικές τους ομάδες. Στόχος της συνάντησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο το καρμικό μάθημα και η αλληλοβοήθεια στην καρμική εξέλιξη. Σε καμία περίπτωση δεν είναι συναντήσεις εκδίκησης και μίσους, όπως έχει επικρατήσει εντελώς εσφαλμένα να λέγεται, ότι δηλαδή σε μια προηγούμενη ζωή ο ένας απάτησε τον άλλο και σε αυτή τη ζωή βρέθηκαν για να τον απατάει ο άλλος και να τον τιμωρεί και άλλα τέτοια φαιδρά. Οι Υπάρξεις είναι ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις και όχι προσωπικότητες χαμηλής υποστάθμης, που κάνουν κατινιές και εκδικούνται. Όπως προανέφερα και πιο πάνω στις ιερές αυτές συναντήσεις υπάρχουν νόμοι και συνέπειες, αν η μία αθετήσει τη συμφωνία απέναντι στην άλλη. Έτσι, πέρα από την ασυνείδητη κατάσταση που υπάρχει και τις άπειρες διαστρεβλώσεις, που συχνά οδηγούν στη λήθη του σχεδίου της ενσάρκωσης, υπάρχει και η λήθη της ευθύνης της συνάντησης. Είναι πολλές φορές που ο ένας δεν έχει φροντίσει να εξελιχθεί τόσο, ώστε να αντέξει ενεργειακά τη δυναμική του μαθήματος που έχει έρθει να δώσει, και τρέπεται σε άτακτη φυγή, ή ασκεί βία όπως άλλωστε κάνει κάθε φορά που τα βρίσκει σκούρα στα καρμικά μαθήματα της ενσάρκωσης. Για να λειτουργήσουν σωστά καρμικά αυτές οι συναντήσεις χρειάζεται και οι δύο να θυμηθούν καταρχήν τον λόγο της συνάντησης, αλλά και να έχουν φροντίσει να είναι σε θέση να δώσουν με καθαρότητα ο ένας το μάθημα στον άλλον. Αν αυτό δεν συμβεί, εμφανίζεται ένα κενό καρμικά στην εξέλιξη, γιατί ο δάσκαλος απλούστατα δεν ήρθε ποτέ στο ραντεβού ή ήρθε σε κατάσταση αποδιοργάνωσης και τρέλας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται αυτό που ονομάζουμε καρμική αναδιευθέτηση, απελευθέρωση δηλαδή από τη δέσμευση και κλήτευση άλλου συνεπή δασκάλου. Αλλιώς ο πόνος και η θλίψη εμφανίζονται έντονα, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει εξέλιξη και προχώρημα. Υπάρχει καθήλωση. Στο ωροσκόπιο του καθενός φαίνονται πολύ καθαρά τα σημεία των καρμικών συναντήσεων, αλλά και η σχέτιση που θα αναπτυχθεί, η λεγόμενη καρμική συναστρία, όπως και η διαχείριση που χρειάζεται να γίνει, ώστε να κλείσει ο κύκλος του μαθήματος όπως πρέπει να κλείσει σε αρμονία με τους συμπαντικούς νόμους. Για να κλείσει ένας τέτοιος κύκλος, το αποτέλεσμα του αποχαιρετισμού χρειάζεται να είναι πάντα με αγάπη, αλλιώς ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ και λειτουργεί σαν αρνητική δίνη, σαν διαρροή, απομυζώντας οποιαδήποτε δυναμική στην προσωπική εξέλιξη του ατόμου. Στην ψυχολογία αυτό λέγεται μισοτελειωμένες σχέσεις, που ωθούν τον άνθρωπο να ζει εκτός πραγματικότητας, συνδιαλεγόμενος με φαντάσματα σε μόνιμο πένθος καρμικά. Αξίζει να σημειωθεί, πως η αθέτηση της καρμικής συμφωνίας και η επιλογή της φυγής, επισύρει επιπτώσεις που αναλαμβάνουν ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.

Σε κάθε ον που διαθέτει συνείδηση και κατ’ επέκταση ελεύθερη βούληση υπάρχουν τρία ζευγάρια πεδίων στα οποία μπορούν να εμφανιστούν τα καρμικά ζητήματα. Αυτά είναι:

1. Το πρώτο ζευγάρι είναι το υλικό σώμα ό,τι δηλαδή είναι ύλη που το άτομο κατέχει ή διαχειρίζεται. Σε αυτό, το δεύτερο σκέλος είναι το κοινωνικό πεδίο, που έχει να κάνει με το πού υπάρχει κοινωνικά αυτό το άτομο, είτε αυτό αφορά στον τόπο είτε στη θέση του μέσα σε αυτό το κοινωνικό σώμα.
2. Το δεύτερο ζευγάρι πεδίων είναι το συναισθηματικό πεδίο που σχετίζεται με την ικανότητα του ανθρώπου να νιώθει και να αισθάνεται, αλλά και το ψυχικό πεδίο που συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη. Τα
3. Το τρίτο ζευγάρι πεδίων είναι το νοητικό πεδίο, που συνδέεται με τη νόηση και τον νου του ανθρώπου, αλλά και το πνευματικό πεδίο, που συνδέεται με την ανώτερη δομή της ύπαρξής του, τους παγκόσμιους συμπαντικούς νόμους και το Θεό.

Εκτενής αναφορά και των έξι πεδίων γίνεται πιο κάτω.

Το υλικό πεδίο αφορά κυρίως στο υλικό σώμα που μας φιλοξενεί για όσο ζούμε και είναι δανεικό, στο οποίο μπορεί να κατοικούμε, αλλά δεν το κατέχουμε, γι’ αυτό και δεν θα το πάρουμε μαζί μας στο τέλος. Είναι το όχημα και η κατοικία της ύπαρξης που το δανείστηκε, ώστε να ενσαρκωθεί, να εξελιχθεί και να μάθει. Είναι το σώμα που αυτή η διάσταση μας εμπιστεύθηκε, για να μας φιλοξενεί στο ταξίδι μας, που υπάρχει και μας θυμίζει διαρκώς πως είμαστε μέρος της φύσης ως άνθρωποι και μας συνδέει καρμικά, μέσω των αναγκών που έχει για να επιβιώσει, με την αγάπη, την φροντίδα, το σεβασμό στα όρια και τις αντοχές του, το καλό και το κακό. Το σώμα είναι δομημένο από την τελειότητα της φύσης και είναι ο κύριος σύμμαχός μας στο να μην χάσουμε τον δρόμο μας στο σχέδιο της ενσάρκωσης μιας και δεν ψεύδεται ποτέ. Όλες οι αρνητικές καρμικές επιλογές μας πάντα βρίσκουν το σώμα να αντιδρά ήπια ή έντονα με σκοπό να μας επαναφέρει στο συμπαντικά ορθό δρόμο μας.

Το αρνητικό κάρμα σε αυτό το πεδίο εμφανίζεται όταν ο άνθρωπος εγκαταλείπει αυτό το σώμα και τις ευθύνες που έχει αναλάβει απέναντί του, δημιουργώντας ασθένειες, ατυχήματα, δυσλειτουργίες, πόνο, υπερκόπωση, ψυχοσωματικά συμπτώματα, κάτι που αυτομάτως θα επεκταθεί και στο κοινωνικό πεδίο, είτε αυτό αφορά στην ύλη, τα χρήματα, τις σκέψεις, αλλά και τις σχέσεις αυτές καθαυτές μέσα στο κοινωνικό πεδίο. Το σώμα είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε υλικά αποκτήματα, είτε για να το προφυλάξουμε (σπίτι), είτε για να το θρέψουμε (τροφή), είτε για να το συντροφεύσουμε (σχέσεις) είτε για να το μετακινήσουμε (μέσα μεταφοράς). Ο τρόπος που φερόμαστε στο σώμα μας και το κατά πόσο το ακούμε, καθορίζει τα δύο επόμενα πεδία, τόσο συναισθηματικά ή ψυχικά, αλλά και τη νοητική και πνευματική μας κατάσταση. Τα αρνητικά καρμικά ζητήματα που εμφανίζονται σε αυτό το πεδίο, συνδέονται άμεσα με την απαξίωση του σώματος σε καρμικό επίπεδο.

Η ύπαρξη έχει δύο τρόπους να επικοινωνεί με τον άνθρωπο. Ο ένας είναι οι αισθήσεις και ο άλλος τα συναισθήματα. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα συναισθήματα και οι αισθήσεις που προέρχονται από την ύπαρξη δεν έχουν καμία σχέση με τα συναισθήματα και τις αισθήσεις που προέρχονται από το νου, από τις σκέψεις, από τις πεποιθήσεις, από τις φαντασίες και τα σενάρια του μυαλού. Η ψυχή είναι το μέσο που η ύπαρξη επικοινωνεί με τον άνθρωπο καθαρά και αυθεντικά στέλνοντάς του είτε ώθηση να προχωρήσει προς τα εμπρός, προς την εξέλιξη, είτε ώθηση να κάνει πίσω σωματικά σε ότι δεν τον εξελίσσει. Ο βασικός λόγος που ενσαρκωνόμαστε είναι το να γνωρίσουμε τις αισθήσεις και τα αυθεντικά συναισθήματα που έρχονται μέσα από την αληθινή εμπειρία του ανθρώπου. Άλλωστε καρμικά αυτά είναι και τα μόνα δύο που θα πάρουμε φεύγοντας μαζί μας. Παρόλα αυτά ζούμε σε μία κοινωνία που το να βιώνουμε ελεύθερα αυτά που νιώθουμε και αισθανόμαστε είναι σχεδόν απαγορευμένο από την πρώιμη παιδική μας ηλικία. Όλοι, από τους γονείς μας έως και όσους σχετιστούμε μετέπειτα, έχουν την απαίτηση να νιώθουμε αυτό που αυτούς τους «βολεύει». Έτσι κάθε προσπάθεια αυθεντικής επαφής με την ύπαρξη μέσω του ψυχικού πεδίου και την αυθεντική έκφραση των αισθήσεων, των αισθημάτων και των συναισθημάτων βρίσκει σκληρές τιμωρίες και απαξίωση. Σταμάτα να κλαις, τώρα γιατί να λυπάσαι, εγώ θέλω να είσαι πάντα χαρούμενος, το ξέρω ότι σε πονάει το στομάχι σου αλλά πρέπει να τελειώσεις τη δουλειά σου αλλιώς θα πρέπει να προσλάβω άλλον, τι θα πει κουράστηκες, οι δυνατοί δεν φοβούνται, σταμάτα να πονάς γι’ αυτόν, τα καλά παιδάκια κάθονται εκεί που θα τους πει η μαμά τους ακίνητα και πολλά τέτοια χαριτωμένα αποκόπτουν τον άνθρωπο από τα καθαρά μηνύματα της ψυχής του και την επαφή με τα αισθήματα και τα συναισθήματα και τον αποξενώνουν πλήρως από την ύπαρξη και το «σχέδιο της ενσάρκωσης». Ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με τον εαυτό του, είναι όμως αρεστός στους άλλους. Πονάει και χαμογελάει. Και αρνείται ότι πονάει. Και έτσι μπλέκει σε καταστάσεις που ενώ δεν τις αντέχει, δεν τον ωφελούν, δεν τον προχωράνε, τον επιβαρύνουν με αρνητικό κάρμα, δεν αντιλαμβάνεται, δεν νιώθει και δεν αισθάνεται τον κίνδυνο. Αυτό συμβαίνει όταν ο άνθρωπος εμφανίσει αρνητικό κάρμα σε αυτά τα πεδία με τραγικά αποτελέσματα όπως το να ζήσει τη ζωή κάποιου άλλου, να «χρεωθεί» το κάρμα κάποιου άλλου, να χάσει τον εαυτό του, αποκτώντας σωρεία ψυχοσυναισθηματικών ασθενειών και να μην πάρει αγάπη ποτέ, γιατί πια δεν είναι άνθρωπος, αλλά ρόλος.

Συνήθως το αρνητικό κάρμα εδρεύει στο μυαλό, στο νου του ανθρώπου σε αυτή την νοητική κατασκευή που συσσωρεύει όλα τα προγράμματα κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεων και τα αναπαράγει πιθηκίζοντάς τα. Φαντασίες, σενάρια, προσδοκίες των γονιών, απαγορεύσεις, παράνοιες, τρομοκρατίες, χωρίς καμία σύνδεση με το εδώ και το τώρα. Μια και ο νους είναι αδύνατον να νιώσει ή να αισθανθεί, δημιουργούν αυτό το πεδίο που καρμικά είναι ίσως και η μόνη ατέλεια του ανθρώπου μιας και σταματά να εξελίσσεται όταν είμαστε πολύ μικροί, αναπαράγοντας αδιάκοπα τον εαυτό του ως εκείνο το σημείο και μη μπορώντας να προχωρήσει παρακάτω. Όλες οι θρησκείες και οι φιλοσοφίες που έχουν σαν επίκεντρο τον άνθρωπο, δηλώνουν άλλωστε ότι ο άνθρωπος θα φωτιστεί όταν απαλλαγεί από τις σκέψεις του νου του και όλες οι τεχνικές αυτοεξέλιξης στηρίζονται στο να μάθουν τον άνθρωπο να ακούει τα αληθινά μηνύματα της ύπαρξής τους, μέσω του σώματός του αγνοώντας αυτή την «τρελή μαϊμού» όπως τη λένε, που πηδάει από σενάρια σε φαντασία, από το παρελθόν στο μέλλον, από κριτική σε επίκριση και δεν συμμαζεύεται. Υπάρχει όμως και η λογική που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα, στις αισθήσεις δηλαδή και στην πνευματικότητα του ανθρώπου και κάνει την γέφυρα με το πνευματικό πεδίο. Το πνευματικό πεδίο είναι η ανώτερη κατάσταση συνειδητότητας, εκεί που κατοικούν οι έννοιες, στην καθαρότητά τους και ανάλογα με τις πνευματικές δυνατότητες του καθενός καρμικά, είναι και η σύνδεσή του μέσω της πνευματικότητας με τη παγκόσμια συνειδητότητα. Το νοητικό πεδίο έτσι κι αλλιώς είναι αυτό που πρέπει να απαλλάξουμε από το αρνητικό κάρμα κι αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι. Το πρόβλημα είναι όταν υπάρχει αρνητικό κάρμα στο πνευματικό πεδίο. Με κυρίαρχο το κάρμα της αλαζονείας, εκεί που ο άνθρωπος πίστεψε στο προπατορικό αμάρτημα το φίδι που του είπε : «Και ποιος είναι αυτός που θα μας λέει τι θα κάνουμε; Ποιος είναι αυτός που θα μας λέει πότε θα κάνει καλοκαίρι ή χειμώνα; Και γιατί πρέπει να έχουμε ανάγκες και συναισθήματα; Θα φτιάξουμε ένα κόσμο που θα είμαστε κυρίαρχοι εμείς. Εμείς θα είμαστε οι Θεοί, εμείς θα εξουσιάζουμε τη φύση, το σύμπαν, τους νόμους, εμείς θα εξουσιάζουμε τη ζωή». Αυτή είναι η πιο ισχυρή αρνητική καρμική κατάσταση στο νοητικό πεδίο του ανθρώπου και της ανθρωπότητας, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι άλλες σημαντικές αρνητικές εμπλοκές σε αυτό το πεδίο. Αρνητικό κάρμα σε αυτό το πεδίο σημαίνει τρέλα, στην χειρότερή της μορφή. Σημαίνει καμία επαφή με την αλήθεια, τη ζωή, την πραγματικότητα. Και μοιραία όταν αυτό ασθενεί, θα ασθενήσουν και όλα τα υπόλοιπα πεδία και αντίστροφα θεραπεύοντας το αρνητικό κάρμα στο νοητικό – πνευματικό πεδίο, αυτομάτως θα θεραπευθούν και όλα τα υπόλοιπα πεδία.

Η κάθε «ύπαρξη» για να ενσαρκωθεί και να λάβει σώμα χρειάζεται δυο γεννήτορες και κατά συνέπεια ένα οικογενειακό περιβάλλον που έχει μια συγκεκριμένη «καρμική πορεία» στο «χώρο και το χρόνο». Η διαχείριση που έχει κάνει αυτό το γένος ή μάλλον πιο σωστά αυτά τα γένη, του πατέρα και της μητέρας, έχουν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα θετικό ή αρνητικό στο οποίο μοιραία εμπλέκεται το άτομο που ενσαρκώνεται κυρίως όσο αυτό βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης μαζί τους. Πέρα λοιπόν από το δικό μας προσωπικό κάρμα φέρουμε  και το λεγόμενο πατρογονικό κάρμα, το κάρμα του γένους, από το οποίο χρειάζεται να εξυγιανθούν εάν είναι αρνητικό. Όπως επίσης χρειάζεται να έχουμε το εύρος της συνειδητότητας ώστε να μην εμπλακούμε στο κάρμα κάποιου άλλου μέλους της οικογένειας, θυσιάζοντας την ενσάρκωσή μας χωρίς νόημα. Γιατί όταν κάποιος έχει αρνητικό κάρμα σε έναν συγκεκριμένο τομέα και εμείς θετικό κάρμα στο συγκεκριμένο τομέα, αν εμπλακούμε και θεωρήσουμε ευθύνη μας να απαλλάξουμε τη μαμά π.χ από το αρνητικό της κάρμα, αυτό που θα γίνει δεν είναι να «ανοίξει» ο δικός της «κλειστός» καρμικός δρόμος, αλλά να «κλείσει» ο δικός μας «ανοιχτός» δρόμος. Η εμπλοκή στο κάρμα οποιουδήποτε άλλου πέρα από το δικό μας, θεωρείται από τα πιο ισχυρά καρμικά ατοπήματα, διότι παραβιάζουμε τους νόμους της εξέλιξης του άλλου ατόμου αλλά και της συμπαντικής ζωής.  Πολλές φορές στην πατρογονική αλυσίδα κυρίως όταν αυτή έχει συσσωρεύσει έντονο αρνητικό κάρμα, ενσαρκώνεται μια ύπαρξη υψηλών δυνατοτήτων η οποία μπορεί να αντιστρέψει το συσσωρευμένο αρνητικό κάρμα, εξελίσσοντας τις δεξιότητές της ακόμη παραπέρα και όχι με σκοπό να θυσιαστεί. Φόνοι, κλοπές, βεντέτες, κατάρες, χωριστότητα μεταξύ οικογενειών, γενοκτονίες, μαζικά ατυχήματα, οικονομικές καταστροφές, ασθένειες, έλλειψη στήριξης και συντροφικότητας, κάλλιστα μπορούν να οφείλονται σε αρνητικό πατρογονικό κάρμα.

Όταν ο Πλούτωνας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας βρίσκονται σε έντονη θέση, πολλαπλές όψεις, γωνιακούς οίκους, πολυαστρίες αλλά και όψεις με τους δεσμούς της Σελήνης, το πιο πιθανό είναι το άτομο να ενσαρκώθηκε με συλλογικό κάρμα θετικό ή αρνητικό. Συνήθως στο θετικό συλλογικό κάρμα ο άνθρωπος έρχεται για να επηρεάσει και να εξελίξει μαζικά μέσω των ανθρώπων και των πράξεών του, την εποχή του, στον τομέα που φαίνεται στο ωροσκόπιό του. Το αντίθετο ισχύει στο αρνητικό μαζικό κάρμα. Όταν κάποιος έχει έντονο μαζικό κάρμα, η ενεργειακή του δόμηση και δόνηση είναι τόσο ισχυρή που οι άλλοι δυσκολεύονται ενεργειακά να υπάρξουν μαζί του. Τα ενεργειακά του κέντρα εκπέμπουν σαν υπερενισχυμένοι πυκνωτές και συνήθως όποιος βρίσκεται στο ενεργειακό του πεδίο, δέχεται έντονη ενεργειακή φόρτιση. Αυτό συμβαίνει γιατί απλώς αυτοί οι άνθρωποι είναι δομημένοι ώστε να επηρεάσουν ομάδες ανθρώπων αλλά ίσως υστερούν στην κατανόηση και στη διαχείριση των διαπροσωπικών σχέσεων. Και ίσως αυτό ενσαρκώθηκαν να μάθουν. Άλλωστε είναι πολλά τα παραδείγματα των ανθρώπων που επηρέαζαν τις μάζες και στην προσωπική τους ζωή υπέφεραν από μοναξιά και χωριστότητα.

Το αρνητικό κάρμα είναι ένας μηχανισμός αυτοκαταστροφικών επιλογών που δεν προωθει την εξέλιξη του ανθρώπου και αν δεν λυθεί, λειτουργεί σαν τον ιό στον υπολογιστή. Διαστρεβλώνει και διαστρέφει κάθε λειτουργία που αφορά το συγκεκριμένο θέμα και οδηγεί τον άνθρωπο μοιραία στην αποτυχία. Ο άνθρωπος δείχνει εντελώς αδύναμος, σαν μαριονέτα και ό,τι και αν κάνει είτε αυτός  είτε οι γύρω του δεν αλλάζει η πορεία των πραγμάτων. Θυμίζει πολλούς ήρωες στη λογοτεχνία που τους απορρόφησε η αυτοκαταστροφική τους «μοίρα».

Είναι ένα πρόγραμμα στο βάθος του υποσυνειδήτου, που ελέγχει απόλυτα τις επιλογές, τις κινήσεις ενάντια στην εξέλιξη του ανθρώπου. Και είναι εκπληκτικό πως ο άνθρωπος που βρίσκεται σε καρμικό εγκλωβισμό αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί καθόλου.  Οπότε είναι και άσκοπο να προσπαθήσουν οι άλλοι να τον βοηθήσουν να καταλάβει. Δεν είναι ότι δεν θέλει, είναι ότι δεν μπορεί. Γιατί απλούστατα σε εκείνη τη φάση δεν υπάρχει άνθρωπος, τον έχει απορροφήσει εντελώς ο αρνητικός καρμικός εγκλωβισμός. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το λένε και μοίρα ή πεπρωμένο. Αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν «εξολοθρευτεί» ολοσχερώς από τη συνείδηση του ατόμου, θα επαναλαμβάνει με μαθηματική ακρίβεια το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα στην προσπάθειά του ανθρώπου να δημιουργήσει κάτι θετικό για τον εαυτό του. Και αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό γιατί ο άνθρωπος θέλει το καλό του αι για την ακρίβεια θέλει πολύ, αλλά ότι καλό ξεκινά καταστρέφεται ή δεν έρχεται ποτέ. Και γι’ αυτό φροντίζει το αρνητικό κάρμα.

Αντίθετα, πολλοί άνθρωποι ενσαρκώνονται με το λεγόμενο «θετικό κάρμα» που είναι το αποτέλεσμα μιας ελευθερίας που κατέκτησαν σε μια προηγούμενη ενσάρκωση διαχειρίζοντας άριστα μέσω της ελεύθερης βούλησης το συγκεκριμένο τομέα, έννοια ή θέμα. Αρίστευσαν δηλαδή σε αυτό το καρμικό μάθημα και είναι σε θέση πλέον να το διδάξουν. Έρχονται λοιπόν απαλλαγμένοι από αυτό το μάθημα, έχοντας κερδίσει μια σημαντική ελευθερία. Για παράδειγμα είναι πολύ αγαπητοί (θετικό κάρμα σχέσεων), έχουν πλούτο (θετικό κάρμα οικονομικής ελευθερίας), έχουν επαγγελματικές ευκαιρίες και υποστηρικτικό περιβάλλον (θετικό κάρμα σεβασμού, υποστήριξης, κέρδους, αγάπης). Επίσης, το θετικό κάρμα μπορεί να δημιουργηθεί και στην παρούσα ενσάρκωση, μέσα από την εκρίζωση του αρνητικού κάρματος και την τοποθέτηση στην θέση του ενός θετικού καρμικού προγράμματος, που συνδέεται και υποστηρίζεται απόλυτα  από τους συμπαντικούς νόμους δημιουργώντας ένα ισχυρό θετικό ενεργειακό πεδίο γύρω τους αλλά και στη ζωή τους και έλκοντας μέσω του νόμου των ομοίων ακόμη μεγαλύτερη θετικότητα. Συμβάλλοντας συλλογικά στη θετική ροή της ενέργειας και εισπράττοντας αντίστοιχα τα οφέλη.

Το σημαντικό για το κλείσιμο του κύκλου των ενσαρκώσεων είναι να μην υπάρχει ούτε θετικό ούτε αρνητικό κάρμα. Και τα δυο είναι λόγοι μετενσάρκωσης.

Το κάρμα έχει τα χαρακτηριστικά αυτού που λέμε στην ψυχολογία «κλειστό patterns» ή στην καθομιλουμένη είναι ακριβώς αυτό που λέμε φαύλος κύκλος. Επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και ξανά και το δυστύχημα είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί όταν υπάρχει αρνητικό κάρμα να μάθει από την εμπειρία και τα λάθη του. Είναι μια αυτόνομη κατάσταση που καταλύει τη συνείδηση και όταν αναλαμβάνει δράση ο άνθρωπος παύει να υπάρχει και το τιμόνι των επιλογών και της ζωής του, το παίρνει στα χέρια του ο καρμικός αρνητικός εγκλωβισμός. Οποιαδήποτε μορφή συνειδητότητας καταρρέει και ο άνθρωπος κινείται άβουλα κάνοντας το ένα λάθος επιλογών πίσω από το άλλο. Στην πραγματικότητα το αρνητικό κάρμα είναι ένα αυτονομημένο πρόγραμμα που δρα ενάντια στο συμφέρον και στην ελεύθερη βούληση του ατόμου. Αν αυτό το πρόγραμμα δεν «εκριζωθεί» ο φαύλος κύκλος δεν σταματάει ποτέ.

Υπερπροσπάθεια χωρίς θετική αλλά με αρνητική απολαβή. Ότι προϋποθέτει υπερπροσπάθεια για το άτομο και το αντιλαμβάνεται ως χρέος μέσω ενοχών και καταναγκαστικών πεποιθήσεων, είναι αρνητικός καρμικός εγκλωβισμός. Στην πραγματική ζωή τα πράγματα ρέουν χωρίς υπερπροσπάθεια και οι αληθινές σχέσεις επίσης  ρέουν χωρίς την υπερπροσπάθεια του ενός ή του άλλου. Την ενέργεια που διαρρέει από το άτομο σε αυτή την υπερπροσπάθεια την απορροφά σαν αρνητική δίνη το αρνητικό κάρμα και την επιστρέφει πάντα σαν εμπόδια και καταστροφές σε κάθε τομέα της ζωής του ανθρώπου.

Το αρνητικό κάρμα ξεκινάει πάντα με τις θετικότερες των προθέσεων. Γεγονότα και σχέσεις που ξεκινούν με θετικό τρόπο, εξελίσσονται με δυσάρεστες ανατροπές και καταλήγουν σε καταστροφή, δεικνύουν καρμικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, ξεκινάει μια σχέση με ενθουσιασμό, στην πορεία παρουσιάζονται αξεπέραστα προβλήματα και τελικά το ζευγάρι χωρίζει με πόνο και ολέθρια επακόλουθα. Ο άνθρωπος είναι σίγουρος ότι αυτή τη φορά θα πάρει αυτό που έχει ανάγκη. Ότι έκανε την καλύτερη επιλογή και απέναντί του έχει και τους καλύτερους συμμάχους. Μόλις αυτοί η συμφωνία επικυρωθεί όλα αρχίζουν σταδιακά να καταρρέουν και οι συμπεριφορές αλλά και οι συμφωνίες γίνονται από θετικές αρνητικές. Όσο υπάρχει αρνητικός καρμικός εγκλωβισμός, οι άλλοι συμπεριφέρονται σύμφωνα με το αρνητικό «πρόγραμμα»  που εκπέμπει αυτός που βρίσκεται σε καρμικό εγκλωβισμό.

• Συνεχόμενα περιστατικά και γεγονότα που κάνουν τον άνθρωπο να χάνει την αντίληψη της πραγματικότητας και παραμορφώνει και διαστρεβλώνει την πορεία της επιλογής του. Μπορεί φαινομενικά να διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά η ουσία τους είναι η ίδια. Ένα παράδειγμα κάρματος με την βία, φαίνεται από καταστάσεις όπως: βίαιοι γονείς, βίαιο περιβάλλον, βίαιοι συνεργάτες, βίαιοι σύντροφοι και φίλοι, βίαιη δική μας συμπεριφορά. Παρά τις διαφορετικές παραλλαγές, το θέμα είναι ένα: η βία.
• Καταστάσεις που επαναλαμβάνονται, χωρίς να έχουμε την δύναμη να τις ελέγξουμε και μας καθηλώνουν, όπως συνεχόμενες αποτυχίες στις ερωτικές σχέσεις, συνεχόμενα χρέη, θέματα προδοσίας, εγκατάλειψης, κακοποίησης, επαγγελματικές αποτυχίες αλλά και ζητήματα στην σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου.
• Έντονη διαρροή ενέργειας έως καταρρεύσεως ή ασθένειας ή πτώχευσης την περίοδο που οποιοδήποτε κάρμα ενεργοποιείται.
• Οι «δρόμοι» κλείνουν για οτιδήποτε θετικό. Συνεχόμενα γεγονότα που ξεκινούν φαινομενικά υπερβολικά θετικά και εξελίσσονται σε αρνητικά και σε καταστροφή , ή, ακόμη χειρότερα, είναι αρνητικά απ’ την αρχή.

Ο «στόχος» είναι ετεροβαρής σε σχέση με τον άνθρωπο. Η πιο συχνή τέτοια περίπτωση είναι η πεποίθηση ότι θα αλλάξουμε τον άλλον.

• Απώλεια συνείδησης, μνήμης, διόγκωση φόβων, πανικός, εγκλωβισμός, ασθένειες .

Είναι σχεδόν αδύνατον να δεις καθαρά την κατάσταση σαν να φόρας παραμορφωτικά «γυαλιά» αυτά του αρνητικού κάρματος. Οι εκτιμήσεις είναι όλες εντελώς λάθος.

• Αλλαγή συναισθηματικής ηλικίας , ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μικρό και ασήμαντο παιδί. Καταιγισμός ενοχών, χωρίς συνοχή. Σκέψεις χαοτικές, παρανοϊκές και τρελές.
• Υπάρχει η πιθανότητα, αρκετά συχνά, να εμπλακούμε στο κάρμα ενός προσώπου, χώρας, ομάδας, εταιρείας και να το «χρεωθούμε»  σα να είναι δικό μας, χωρίς φυσικά να κλείνει ο κύκλος του. Για παράδειγμα, «από τότε που γνώρισα τον Μηνά, οι αποτυχίες στον επαγγελματικό μου τομέα είναι συνεχόμενες» ή, «από τότε που πήγα σε αυτό το σπίτι ή σ’ αυτή την χώρα, όλα πάνε χάλια». Αυτό λέγεται εμπλοκή σε ψευδοκάρμα και πρέπει να βρούμε το «κλειδί», ώστε να το διακόψουμε με συγκεκριμένες τεχνικές.

Αν οι παραπάνω περιπτώσεις σας λένε κάτι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι βρίσκεστε σε καρμικό εγκλωβισμό. Το παράξενο είναι πως όσο περισσότερο δρούμε για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση, αν προηγουμένως δεν έχουμε «εκριζώσει» αποτελεσματικά την συγκεκριμένη καρμική αλυσίδα, βουλιάζουμε όλο και πιο βαθιά σε αυτήν, σαννα πατάμε σε κινούμενη άμμο. Ένας καλός αστρολόγος, μπορεί να σας δώσει πολύτιμες πληροφορίες, για το καρμικό θέμα που σας ταλαιπωρεί και σας απομυζά, όπως πότε και από ποια γεγονότα δημιουργήθηκε, αν είναι προσωπικό, συλλογικό ή πατρογονικό κάρμα, αν αφορά τη σχέση σας, τη δουλειά σας ή το βάρος που φέρει κάποιο άλλο πρόσωπο και με ποιον τρόπο πρέπει να το διαχειριστείτε. Η αποτελεσματική απομάκρυνση καρμικών κατασκευών και πεποιθήσεων, προϋποθέτει και τεχνικές. Με σωστό και αποτελεσματικό τρόπο, συνήθως ως δια «μαγείας», θα  δείτε μέσα σε ελάχιστους μήνες την ροή των πραγμάτων να αλλάζει σε θετική, πέραν των προσδοκιών σας. Στο Ηλιόφωτο πραγματοποιούνται σεμινάρια οριστικής απεμπλοκής από αρνητικούς καρμικούς εγκλωβισμούς.