Εκλείψεις στον άξονα Ταύρου-Σκορπιού

Από το φθινόπωρο του 2021 και μέχρι το 2023 οι εκλείψεις πραγματοποιούνται και θα πραγματοποιούνται στον άξονα Ταύρου – Σκορπιού. Τα ζητήματα που θα φέρουν θα είναι βαθειά και θα αγγίζουν τον πυρήνα των αναγκών, όπως άλλωστε αρμόζει σε ό,τι συμμετέχει το ζώδιο του Σκορπιού. Η βαθειά σχεδόν επιβιωτική ανάγκη του Ταύρου για στέρεο έδαφος που πατά με ασφάλεια εύφορα «λιβάδια», φαίνεται πως θα κλονιστεί στο έπακρο

με μια βαθειά τρομακτική αστάθεια, σαν να πραγματοποιείται διαρκώς ένας σεισμός, στερώντας κάθε είδους σταθερότητας. Θα παρατηρήσετε, αν δεν έχετε ήδη παρατηρήσει, πως εδώ και καιρό βρίσκεστε διαρκώς σε μια ιλιγγιώδη ζαλάδα και σε επαφή με έναν μεγάλο τρόμο. Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε πτηνό, ούτε ψάρι. Χρειάζεται στέρεο έδαφος, ακλόνητο και όλη την ασφάλεια που του δίνει η μάνα γη για να νιώσει ασφαλής. Όταν το έδαφος κουνιέται κάτω από τα πόδια του, ο τρόμος – συνειδητός ή ασυνείδητος – σταδιακά τον διαλύει. Η σταθερότητα είναι από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου. Άλλωστε είναι αυτό που τον φοβίζει σε κάθε είδους αλλαγές, πόσο μάλλον όταν αυτές οι αλλαγές δεν ευαγγελίζονται καλούς οιωνούς και ένα μέλλον που να εγγυάται υλική και συναισθηματική ασφάλεια και σταθερότητα.

Αυτόν τον βαθύ τρόμο της ματαίωσης ουσιαστικών για την επιβίωση αναγκών που συμβολίζει το ζώδιο του Ταύρου, έρχονται να κλονίσουν οι εκλείψεις σε αυτό το ζώδιο. Απώλειες, πένθη ζωτικών αναγκών και η καμία προοπτική προς το μέλλον φέρνουν στο προσκήνιο, τόσο συναισθηματικά όσο και σε επίπεδο ενστίκτων, ένα αδιάκοπο θρίλερ που κανένας δεν θέλει να προσδιορίσει σε κοινωνικό επίπεδο εξουσιών την ημερομηνία λήξης του. Γιατί άραγε; Εδώ θα χρειαστεί η ενέργεια και το βάθος το απύθμενο του ζωδίου του Σκορπιού για να δοθούν απαντήσεις που αφορούν στην αιτία και όχι το αποτέλεσμα. Απαντήσεις που πολύ φοβάμαι πως αν δεν τις δώσεις εσύ στον εαυτό σου, δεν θα στις δώσει καμία πατριαρχική εξουσία, γιατί απλούστατα η πατριαρχία δομήθηκε για να εξουσιάζει μέσω αυτού του βαθιού εξουσιαστικού τρόμου, όπως άλλωστε απέδειξε το πείραμα του Στάλιν με την κότα. Στο πείραμα αυτό ο Στάλιν θέλησε να δείξει στους υφιστάμενούς του τον τρόπο διοίκησης των μαζών. Πήρε στα χέρια του μια κότα και την ξεπουπούλιαζε. Αυτή ούρλιαζε από τον πόνο, αυτός όμως επέμενε κρατώντας την σφιχτά από τον λαιμό. Της έβγαλε όλα της τα πούπουλα και έπειτα την άφησε κάτω και κοιτώντας το ακροατήριο της κούνησε μια χούφτα σπόρια. Αυτή έτρεξε προς αυτόν, ξεχνώντας τον πόνο και την βία που της προκάλεσε να πάρει με ευγνωμοσύνη τα σπόρια, επιβεβαιώνοντας πως όσο περισσότερο τρομοκρατείς κάποιον, τόσο καλύτερα τον ελέγχεις.

Το ζώδιο του Ταύρου είναι θηλυκό, σταθερό και ανήκει στην ποιότητα της γης. Είναι το ζώδιο που συμβολίζει την πλήρη κάλυψη των αναγκών κάθε έμβιου πλάσματος. Η ανάγκη για αναπνοή και αέρα και η ανάγκη για ασφάλεια υλική που συμβολίζει ό,τι χρειάζεται αυτό το σώμα για να επιβιώσει αλλά και να ευτυχήσει. Το σώμα δεν είναι φτιαγμένο μόνο για να επιβιώνει και να τρέφεται.

Είναι φτιαγμένο για να αγαπιέται, για να χαϊδεύεται, για να απολαμβάνει, για να εισπράττει καλοσύνη και σεβασμό, ώστε να μην στρεσάρεται, να μην αγχώνεται και να μην τρομάζει. Ένα υγιές σώμα είναι ένα σώμα που αισθάνεται συναισθηματική και υλική ασφάλεια, αλλιώς γεμίζει ψυχοσωματικά και τοξινώσεις, τόσο σωματικές αλλά κατά βάση συναισθηματικές. Εντελώς εσφαλμένα χρόνια τώρα στην αστρολογία λέμε ότι το ζώδιο του Ταύρου είναι το ζώδιο του «έχω» και «κατέχω». Το ζώδιο που απαιτεί συναισθηματική και υλική ιδιοκτησία.

Το ζώδιο του Ταύρου στην πραγματικότητα το μόνο που χρειάζεται είναι να ξέρει πως οι βασικές του ανάγκες προς την υλική και συναισθηματική του επιβίωση είναι καλυμμένες. Αφ’ ενός από τη μάνα γη και αφ’ ετέρου από πιο υπαρξιακές πηγές τροφοδοσίας και ασφάλειας που εκπορεύονται από το σύμπαν δια μέσου της ύπαρξης, όπως είναι η Αλήθεια, η Ελευθερία, η Αγάπη, η βαθιά σύνδεση με τη συμπαντική θεραπευτικότητα που συμβολίζει το ζώδιο του Σκορπιού. Το ζώδιο του Σκορπιού από την άλλη έρχεται να σου θυμίσει πως γεννήθηκες και έχεις προικιστεί από τον Δημιουργό σου με το να αξίζεις όλη την Αγάπη του σύμπαντος, όλη την Ελευθερία, την Ελεύθερη βούληση, τον δικό σου σκοπό ζωής, που, είτε το πιστεύεις είτε, όχι όλο το σύμπαν εργάζεται αδιάκοπα ώστε να έχεις όλα τα μέσα της εξέλιξής σου. Το θέμα είναι πόσο εσύ το επιτρέπεις, δομημένος σε ένα εντελώς στρεβλωμένο πατριαρχικό καθεστώς να τα αξίζεις και να τα καλείς. Άλλωστε, αυτό ακριβώς είναι και το μανιφέστο της πατριαρχίας: αξίζεις εφόσον ο πατριάρχης σε εγκρίνει, ο εκάστοτε πατριάρχης, ακόμη κι αν αυτό είναι ο πατριάρχης μέσα σου. Και αυτό χειροτερεύει αν φέρεις διαβατήριο θηλυκής ποιότητας, γιατί στην πατριαρχία ό,τι είναι θηλυκό είναι και άρρωστο, ευάλωτο, κατώτερο και απορριπτέο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι Εκλείψεις γίνονται σε δυο σταθερά θηλυκά ζώδια, που όχι μόνο δεν εκφράζουν κατώτερες ποιότητες, αλλά κρατούν την συνοχή όλων των κόσμων και των διαστάσεων.

Το ζώδιο του Σκορπιού και η εποχή του Υδροχόου είναι το πέρασμα σε μια διάσταση άλλης δόνησης που ορίζει, και αυτό είναι πασιφανές πια, το τέλος της πατριαρχίας, καλώντας σε να θυμηθείς πως είσαι μια ύπαρξη ευλογημένη κατά το Θείο σχέδιο, που ενσαρκώθηκε μέσα σε ένα θνητό και φθαρτό σώμα με μοναδικό σκοπό να εξελιχθεί ως προς την ενότητα με το Θείο. Το ζητούμενο είναι να μάθεις να «βλέπεις» την Αλήθεια πίσω από το ψέμα και να είσαι Ελεύθερος στην καθαρότητα της Αγάπης. Να μάθεις να είσαι «Ελεύθερος» σε αυτόν τον κόσμο τον πατριαρχικό, τον εντελώς στρεβλωμένο, όπου η εξάρτηση λέγεται Αγάπη, η Ελεύθερη βούληση και η Αγάπη δίχως όρους πάει περίπατο από τιμωρητικούς Θεούς, γονείς και ηγέτες, ο σκοπός της ζωής μασκαρεύεται σε μια ψεύτικη ζωή που εξυπηρετεί απλά τα «θέλω» του εκάστοτε Πατριάρχη και η σχέση με την ύπαρξη και το «Είμαι» είναι από την μια το ζητούμενο και από την άλλη ο απαγορευμένος καρπός. Η πατριαρχία δημιούργησε εδώ και χιλιάδες χρόνια μια ανθρωπότητα που έχει χάσει τον σκοπό της, το νόημα της ζωής αυτό καθεαυτό, την επαφή με τη Θεία διάσταση του ανθρώπου και την ύπαρξη. Δημιούργησε άπειρους ζωντανούς νεκρούς, εντελώς αποκομμένους από τον αληθινό σκοπό της ζωής και της ευτυχίας τους. Δημιούργησε ένα τεράστιο πεδίο απώλειας και πένθους με το οποίο θα έρθουμε όλοι αντιμέτωποι αυτή την περίοδο.

Το ζώδιο του Σκορπιού μιλά έτσι κι αλλιώς για το πένθος σαν κατάσταση αναγκαία και φυσική ως προς την εξέλιξη του όντος. Φυσικά από την κύησή μας διαρκώς αποχωριζόμαστε κατώτερες μορφές συνειδητότητας για να κινηθούμε προς ανώτερες μορφές συνειδητότητας, και όλα αυτά είναι απώλειες απαραίτητες για να προχωρήσουμε από την εμβρυακή κατάσταση στη γέννηση, από τη γέννηση στην παιδική ηλικία,

από την περίοδο της ανεμελιάς στην φάση της ευθύνης, στην ενηλικίωση, στην ωριμότητα, στην Σοφία, στην ολοκλήρωση των καρμικών μας μαθημάτων και την απελευθέρωσή μας. Πάντα χρειάζεται να αποχαιρετούμε και να πενθούμε ό,τι αφήνουμε, για να κινηθούμε προς την εξέλιξη. Και η εξέλιξη θα είναι αυθεντική όταν αποχαιρετούμε με αγάπη και απελευθερώνουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και το προηγούμενο στάδιο με ευγνωμοσύνη και όχι με χωριστότητα, βία και θυμό. Το πένθος είναι ο μόνος δρόμος προς την εξέλιξη, έρχεται να σου ομολογήσει το ζώδιο του Σκορπιού. Το μη «κλείσιμο» του πένθους δεν αφήνει κανένα περιθώριο εξέλιξης. Τα τρία στάδια που συμβολίζει το ζώδιο του Σκορπιού, μοιάζουν πολύ και με τα στάδια του πένθους όπως τα ορίζει η ψυχοθεραπεία.

Το Ερπετό, το Φίδι και ο φοίνικας είναι οι τρεις ποιότητες που συμβολίζει ο Σκορπιός. Γεννιέσαι εξαρτημένος και προσκολλημένος και προορίζεσαι να γίνεις οντότητα, Αυτάρκης και Ελεύθερος, αποχαιρετώντας όλες τις εξαρτητικές, προσκολλητικές σχέσεις και τα περιβάλλοντα, πενθώντας για ό,τι μπόρεσαν και δεν μπόρεσαν να σου δώσουν και καλείσαι να γίνεις το σοφό φίδι που μαθαίνει να ξεχωρίζει τον εαυτό του από τους άλλους και τις προσδοκίες τους, θεραπεύει μέσω του πένθους και της Αγάπης τα τραύματά του, αναλαμβάνει την ευθύνη αυτών των τραυμάτων, διαλύει δηλητηριώδεις στρεβλώσεις και τις μεταλλάσει σε θεραπευτικά ιάματα και καίγοντας το αρνητικό κάρμα μεταμορφώνεται στο τέλος σε Φοίνικα που έχει την πλήρη επίγνωση της αλήθειας του σκοπού της ζωής του, είναι πιο κοντά από ποτέ στο Θεό και στην αλήθεια της ύπαρξης και βλέπει την Αλήθεια από τα ύψη της πνευματικότητας που πετά. Χωρά και συγχωρεί ό,τι τον τραυμάτισε, τον καθήλωσε, τον πόνεσε, τον εξόργισε, τον γέμισε στο παρελθόν με κάθε είδους τοξίνες και μίσος, μιας και πλέον βρίσκεται ελεύθερος στην αυτοπραγμάτωση της Ευτυχίας του. Αυτό δυστυχώς σπάνια πραγματοποιείται στον πατριαρχικό κόσμο, μιας και η παθολογία του πατριάρχη είναι να εξαναγκάζει τους άλλους να κάνουν αυτό που αυτός θέλει, ακριβώς γιατί δεν έχει την υπόσταση και τη δύναμη να βιώσει τη ματαίωση και το πένθος να παραχωρήσει στον άλλον το δικαίωμα να κάνει αυτό που θέλει και όχι αυτό που του επιβάλλει αυτός. Έτσι χτίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια μια διάσταση αβίωτου πόνου και φόβου μέσα από απειλές, βία, εξαναγκασμό, επιβολή, κυριαρχία, τρομοκρατία σε επιβιωτικό επίπεδο, ώστε να αναπαράγει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας και της αθανασίας παίρνοντας εντελώς αρρωστημένα μέσα στη στρέβλωσή του τη θέση του Θεού. Έχει  μετατρέψει τον εαυτό του από γονιό σε δυνάστη, από δάσκαλο σε κακοποιητή και από σύντροφο σε καταπιεστή. Και όλα αυτά για να μην βιωθούν τα πένθη, οι απώλειες, ο πόνος, η θλίψη και η αγάπη. Η χωριστότητα και η αντιπαλότητα είναι ο λύση και ο τρόπος που προτείνει η πατριαρχία εδώ και χιλιάδες χρόνια, γεμίζοντας τον πλανήτη με ένα τεράστιο πεδίο φόβου και πόνου, που ανακυκλώνονται αδιάκοπα μέσω της βίας.

Αυτό το τεράστιο αβίωτο πένθος όλων μας, αυτές οι χαμένες ζωές που δεν θρηνήθηκαν ποτέ, ώστε να βρουν δικαίωση και ανάπαυση, είναι αυτό που φέρνουν στο προσκήνιο εδώ και χρόνια αφ’ ενός η παρουσία του Πλούτωνα στον Αιγόκερω, αλλά και στην παρούσα φάση οι Εκλείψεις στο ζώδιο του Σκορπιού.

Το πένθος για να βιωθεί έχει πέντε (5) στάδια, από τα οποία χρειάζεται να περάσουμε, είτε κατά σειρά, είτε εναλλάξ. Αυτά είναι:

1. η άρνηση είναι η δυσκολία μου να δεχθώ ότι αυτό το πλήγμα συνέβη σε εμένα.
2. ο θυμός, που έχει αυτά τα χιλιάδες «γιατί;». Γιατί να συμβεί αυτό σε εμένα; Γιατί τώρα; Γιατι… Γιατί… Γιατί.
3. η διαπραγμάτευση όπου προσπαθώ με χιλιάδες χειρισμούς να αποφύγω την απώλεια και να μην δεχθώ ότι κάτι χάθηκε οριστικά.
4. η παραίτηση στην θλίψη και η απόσυρση στην μοναχικότητα, ώστε να επαναπροσδιορίσω την ζωή μου πέρα από αυτό που λείπει, και
5. η αποδοχή, ότι αυτό χάθηκε. Τελείωσε. Κρατώ όλα τα καλά από το προηγούμενο στάδιο και αναλαμβάνω την ευθύνη να δώσω εγώ στον εαυτό μου αυτό που μου έδιναν οι άλλοι, ή αυτό που δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να μου δώσουν οι άλλοι, περνώντας σε ένα καινούργιο στάδιο εξέλιξης, αλλά και οριοθέτησης σχέσεων και επιλογών που να με περιέχει ολόκληρο στο τώρα, με τις ανάγκες μου πλήρως καλυμμένες.

Όντας μια χώρα με μακρά και πανάρχαια παράδοση στη βίωση του πένθους, με βαθιά μυητικά μυστήρια και τελετουργικά, υποκύπτοντας στον σαξονικό τρόπο αντίληψης, αποφεύγουμε να αγγίξουμε τα πένθη μας. Το πένθος όμως που δεν βιώνεται γίνεται μαύρη τρύπα και καθηλώνει κάθε προοπτική εξέλιξης της ζωής, ανακυκλώνοντας τον εαυτό του μέσα από συνεχόμενες απώλειες, διαμορφώνοντας αυτό που λέμε βαριά μοίρα, καθηλώνοντας τον αρνητή πενθούντα σε μια επίπονη επανάληψη απωλειών που η αιτία τους βρίσκεται στα αρχικά πένθη. Η κατάθλιψη, η χωριστότητα, η μοναξιά, οι βαριές ασθένειες σαν τον καρκίνο, όπως καταλήγουν πλέον και οι επιστήμονες, οι σκληροί χωρισμοί, οι οικονομικές καταστροφές, η επαναλαμβανόμενη ακραία βία, η απώλεια της χαράς της ζωής, έχουν σχεδόν πάντα τις ρίζες τους στα αδιευθέτητα πένθη. Είναι σημαντικό να κατανοήσεις πως η ζωή δεν ξεγελιέται και πως για να υπάρξει επόμενο στάδιο εξέλιξης και ευτυχίας συμπαντικά και καρμικά, πρέπει να έχει ολοκληρωθεί απολύτως το προηγούμενο στάδιο αποχαιρετισμού ή πένθους.

Από τότε που οι Σάξονες, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, χαρακτήρισαν τον θρήνο της Εκάβης ως μια ακραία μορφή βαρβαρότητας και επέβαλαν πως το ορθό είναι η καμία αντίδραση συναισθηματικά στα όποια πένθη, κάτι που συναντάμε κατά κόρον στις χώρες του Βορρά και όχι μόνο, η διαδικασία του πένθους δαιμονοποιήθηκε και η λύπη, η θλίψη, η δήλωση του πόνου, το κλάμα, ο θρήνος κατατάχθηκαν σε αντιδράσεις ανώριμες, παθολογικές και ευάλωτες, κοινωνικά κατακριτέες, υποτιμητικές, έξω από το στάτους που επιφέρει η κοινωνική αποδοχή και εκτίμηση. Αυτά τα αβίωτα πένθη – τα δαιμονοποιημένα – καλείται στην παρούσα φάση να ανασύρει, να βιώσει, να τιμήσει και να ελευθερώσει η ανθρωπότητα αυτή την περίοδο.

Η χαρά όπως θα έχετε παρατηρήσει δεν υπάρχει πουθενά και αυτό θα ενταθεί αντιστρόφως ανάλογα με τη συλλογική αντίδραση της άρνησης της βίωσης του πανανθρώπινου πεδίου των συλλογικών και ατομικών πενθών. Είναι η ώρα που όλο το σύμπαν κινεί διαδικασίες κάθαρσης και αποδιαστρέβλωσης από όλα τα μπερδέματα και τις διαστρεβλώσεις που φτιάξανε οι εκάστοτε πατριαρχικές εξουσίες, ώστε να συνειδητοποιήσουμε ως υπάρξεις, ως άνθρωποι και ως κοινωνίες πως ο μοναδικός τρόπος να κλείσει αυτή η μαύρη περίοδος είναι να βιωθούν τα πένθη τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Το πέρασμα στην εποχή του Υδροχόου είναι το πέρασμα στην εποχή της ενότητας, της ελευθερίας και της αγάπης και θα έρθει μόνο όταν το πεδίο του πόνου, της θλίψης και του πένθους δηλωθούν ακέραια. Τα αβίωτα πένθη όμως παράγουν βαθιά χωριστότητα, ανελευθερία και βία, μην αφήνοντας καμία πιθανότητα στην εξέλιξη προς την Νέα Εποχή. Η εποχή του Υδροχόου όμως είναι η Αλήθεια που γεννά Ελευθερία και Αγάπη. Και αν δεν βιωθεί η Αλήθεια, δεν θα υπάρξει επανεκκίνηση. Το σύμπαν δεν κοροϊδεύεται.

Το πένθος και η διαδικασία βίωσής του είναι ο μόνος τρόπος να επαναπροσδιοριστεί η Ζωή από το ξεκίνημά της και να λυθούν σε βάθος όλες οι περιοχές εκείνες που σε ανάγκασαν από τα μικράτα σου να πάρεις δρόμους που δεν έχουν καμία σχέση με τον δικό σου σκοπό ζωής.

Γεννήθηκες να αξίζεις όλη την Αγάπη του σύμπαντος, όλη την Ελευθερία, να σου αναγνωρίζεται και να σου αναγνωρίζεις τον σκοπό της Ελεύθερης Βούλησης, όλα τα μέσα για την εξέλιξή σου που θα σε οδηγήσουν στην ολοκλήρωση και την αυτονομία σου, μέσα από τον δικό σου τρόπο και τον δικό σου σκοπό ζωής. Και αυτό είναι το δώρο του Δημιουργού σου προς εσένα και κανένας μα κανένας δεν μπορεί αυτό να το αμφισβητήσει ή να το αναιρέσει. Σε μία καθαρή και βαθιά συνδεδεμένη κοινωνία – όπως συχνά παρατηρούμε στις ελάχιστες εναπομείνασες μητριαρχικές κοινωνίες – όλο το κοινωνικό σύνολο που περιβάλει το νέο πλάσμα κινείται, ώστε να το βοηθήσει να αποκτήσει όλες τις δεξιότητες που θα το κάνουν ευτυχισμένο, ελευθερώνοντάς το διαρκώς προς τη ζωή που ανήκει, την ευτυχία του και την αυτονομία του. Γιατί το πλάσμα που γεννιέται δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του και τη ζωή.

Στις πατριαρχικές δομές κοινωνιών δυστυχώς το πλάσμα αυτό ανήκει και εκπαιδεύεται να ανήκει, έχοντας σχεδόν καμία επιλογή για το μέλλον του, την εξέλιξή του και την αυτό-πραγμάτωσή του, μιας και η κοινωνία και η οικογένεια έχει προαποφασίσει αδιαπραγμάτευτα τι πρέπει να είναι, πως πρέπει να νιώθει, να αισθάνεται, να ερωτεύεται, να συντροφεύεται, να διαβιώνει και να υπάρχει. Κάθε φορά που το πλάσμα αυτό δεν συγκατατίθεται, αναλαμβάνουν η τιμωρία και η ενοχή, ξεκινώντας από την κούνια, αν όχι από την κοιλιά της μάνας του, φέρνοντας το αντιμέτωπο με σκληρές απώλειες. Απώλειες τραυματικές, όπως την απώλεια της Αγάπης χωρίς όρους, της συνεχούς φροντίδας, της ενσυναίσθησης, της κατανόησης, της προστασίας, της ασφάλειας, της πλήρους αποδοχής, και μάλιστα με έναν τρόπο τέτοιο όπου το πλάσμα αυτό να αισθάνεται βαθιά ένοχο, κακό, προβληματικό, άρρωστο, ανάξιο, γιατί το πείθουν ότι αυτό φταίει. Άξιζες από τον Δημιουργό σου δύο ολόκληρους και ακέραιους γονείς, που να σε αγαπάνε χωρίς όρους και να σε σέβονται απόλυτα, δηλώνοντάς σου διαρκώς ότι αυτοί δεν είναι σε θέση να σου δώσουν αυτά που έχεις ανάγκη και όχι ότι εσύ φταις για όλες τις απώλειες που βίωσες στο μεγάλωμά σου. Και αυτό πάντα σε σχέση με τις ανάγκες σου και όχι δαιμονοποιώντας τις ανάγκες σου, ώστε να εκπληρωθούν οι επιθυμίες τους.

Αυτά τα βαθιά πρώιμα θαμμένα πένθη που βράζουν μέσα σου ως καζάνι οργής, αυτές οι τεράστιες απώλειες που δέχθηκες, θα σε καθορίσουν σαν έναν εκ προοιμίου ένοχο, εκπαιδευμένο στη χωριστότητα, την αδιαφορία, την απόρριψη, την αγάπη με σκληρούς όρους και προϋποθέσεις που δεν είναι αγάπη, στις άπειρες δεξιότητες που θα σου λείψουν για να γίνεις ευτυχισμένος, ακολουθώντας διαρκώς όχι την καρδιά σου, αλλά λάθος μοντέλα και διαστρεβλώσεις, που θα αναπαράγουν διαρκώς άπειρη ενοχικότητα, αυτοτιμωρία, αυτοκαταστροφή με στόχο την εξιλέωσή σου, από τους εκάστοτε σημαντικούς άλλους. Αυτό το πεδίο συμβολίζεται από την κατώτερη οκτάβα του ζωδίου του Σκορπιού.

Όταν ένα πένθος βιώνεται και η εκάστοτε απώλεια γίνεται σαφής  περνώντας από όλα τα στάδια των συναισθημάτων που εμπεριέχει, πόνο, θλίψη, τρόμο, αγωνία και πανικό, στο τελικό στάδιο συνειδητοποιείται μια βαθιά αίσθηση οργής. Τι είναι όμως αυτή η οργή;

Η οργή αυτή είναι η ίδια η οργή της ζωής, κάθε φορά που οι γονείς και το περιβάλλον φέρνουν αντιμέτωπο το πλάσμα αυτό με τον θάνατό του και την απώλειά του. Το πλάσμα αυτό για να υπάρξει και όχι για να διαλυθεί έχει διαρκώς ανάγκη να λαμβάνει αυτό που το δυναμώνει προς τη ζωή, καλύπτοντας το βάθος των αναγκών του καθόλα τα στάδια της ανάπτυξής του. Χρειάζεται π.χ. να του αναγνωριστεί και να πριμοδοτηθεί απλόχερα η ιδιαιτερότητά του βάσει της ιδιοσυγκρασίας του. Κάθε φορά που αυτό δεν γίνεται και στο πλάσμα αυτό ασκούνται μέθοδοι που το οδηγούν να γίνει κάποιος άλλος από αυτό που είναι, η ζωή μέσα του οργίζεται. Προσπαθεί να εκφράσει αυτή την οργή δίνοντας το μήνυμα στους γύρω του ότι «ο δικός μου δρόμος δεν περνά από εκεί που με πας» και όταν αυτό δεν γίνεται αντιληπτό η οργή δυναμώνει για να δώσει ακόμη πιο έντονα το σήμα. Δυναμώνει για να βοηθήσει το γονιό του να σεβαστεί τη διαφορετικότητά του, να το εν-συναισθανθεί. Όταν ο γονιός το κάνει αυτό, το πλάσμα αυτό ηρεμεί και αισθάνεται ασφαλές ότι είναι στο σωστό περιβάλλον και στη σωστή ροή, γιατί έχει γεννηθεί να ξέρει τον δρόμο του. Τις περισσότερες φορές όμως αυτή η οργή καταστέλλεται με άπειρη κριτική, βία, χωριστότητα από το γονιό και σκληρές χειριστικές μεθόδους ενοχοποίησης, τότε το πλάσμα αυτό χάνει την σύνδεση με τον εαυτό του, ενοχοποιείται βαθιά ως κακό και προβληματικό και δυστυχώς γυρίζει την οργή εναντίον του, ενάντια στις ανάγκες του, στο σώμα του, στη σεξουαλικότητά του, στα συναισθήματά του και αποκόπτεται από την ύπαρξή του. Και αν ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες απώλειες και τραύματα, αν δηλαδή οι γονείς συνεχίζουν να μην ακούν αυτή την οργή της ζωής, όλη αυτή η βία θωρακίζεται μέσα στο σώμα αυτού του πλάσματος, ξεσπώντας σε ανυποψίαστο χρόνο προς κάθε κατεύθυνση, καταστρέφοντας οποιαδήποτε μορφή ενότητας, οικειότητας, κοντινότητας, αγάπης, αφθονίας και ευτυχίας.

Η διαστροφή αυτής της τόσο καθαρής οργής της ζωής γίνεται αυτό το τεράστιο πεδίο βίας που βιώνουμε όλοι γύρω μας. Αυτό ακριβώς έρχονται να μας υποδείξουν οι Εκλείψεις στον άξονα Ταύρου – Σκορπιού και η συμμετοχή του Ουρανού αλλά και του Κρόνου σε αυτές τις Εκλείψεις. Έρχονται να μας ταρακουνήσουν δείχνοντάς μας τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο πως για να υπάρχουν τόσο ισχυρά αδιέξοδα, κάτι από πολύ παλιά είναι εντελώς λάθος. Ο δρόμος δεν οδηγεί στην ευτυχία, γιατί είναι ο λάθος δρόμος. Είναι  η ώρα να λάβεις πολύ σοβαρά υπ’ όψη σου την απελπισία σου, τη θλίψη σου και τον πόνο σου. Το σώμα σου ουρλιάζει και ωρύεται και συγκρούεται με τον εαυτό του παράγοντας άπειρα ψυχοσωματικά, καταθλίψεις και βαθιές εσωτερικές συγκρούσεις, σαν μία κραυγή βοήθειας στο μη περαιτέρω, πιάνοντας το νήμα από το πώς οδηγήθηκες σε αυτή την απελπισία και προς τα πίσω, στην αιτία που τη δημιούργησε. Άκουσε επιτέλους σοβαρά αυτή την οργή που έρχεται από μέσα σου, τώρα που μεγάλωσες και έχεις τη δύναμη ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχεις την δύναμη να σταθείς ως καλός γονιός απέναντί σου, δικαιώνοντας την διαφορετικότητά σου, ώστε να γίνεις αυτό που γεννήθηκες να είσαι και όχι αυτό που σε ανάγκασαν να είσαι. Σταμάτα να ξοδεύεις ενορμητικά και παρορμητικά αυτή την πολύτιμη οργή, που είναι η φωνή της ύπαρξής σου που σου λέει ποιός πραγματικά είσαι, τι θες, με τι εκπληρώνεσαι, τι μπορείς και τι δεν μπορείς, τι αντέχεις και τι δεν αντέχεις, και ότι δεν οφείλεις σε κανέναν να μπορείς αυτό που δεν μπορείς και να αντέχεις αυτό που δεν μπορείς να αντέχεις.

Στο τέλος της διαδικασίας κάθε πένθους, όταν γίνει με σεβασμό και αγάπη, συνειδητοποιείς τι απώλεσες, ποια κομμάτια του εαυτού σου έχασε, τι αναγκάστηκες να παριστάνεις ότι είσαι, ενώ δεν είσαι, δίνοντας το δικαίωμα στον εαυτό σου σήμερα που μεγάλωσες να επαναπροσδιορίσεις ποιος πραγματικά είσαι. Και αυτή η Θεία οργή θα σε βοηθήσει να βρεις το κουράγιο να δηλώσεις γύρω σου με δύναμη και σεβασμό προς τη δική σου διαφορετικότητα αλλά και τη διαφορετικότητα του άλλου ποιος πραγματικά είσαι. Σοφά τα λόγια του ιδρυτή της Gestalt Fritz Perls που  λέει:

«…Εγώ κάνω το δικό μου κι εσύ κάνεις το δικό σου. Δεν υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο για να ζήσω σύμφωνα με τις προσδοκίες σου. Και δεν είσαι σε αυτόν τον κόσμο για να ζήσεις σύμφωνα με τις δικές μου. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Και αν κατά τύχη βρούμε ο ένας τον άλλο, θα είναι πολύ ωραία. Εάν όχι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό…»

Προτίμησε αυτό το γλυκό αντίο, όταν οι δρόμοι δεν προχωρούν μαζί και όταν ο άλλος δεν είναι αυτό που καρμικά σε εξελίσσει, βιώνοντας το πένθος του αποχαιρετισμού, γιατί είναι καλύτερο από μια ζωή μέσα στη διαρκή χωριστότητα και βία που αναπαράγει τα αρχικά ανεπίλυτα πένθη σου, τότε που οι άλλοι ήθελαν να σε αλλάξουν με το ζόρι λες και είσαι αντικείμενο και όχι άνθρωπος. Η βίωση και το κλείσιμο των πενθών λοιπόν συνήθως αποφεύγεται ακριβώς για αυτό το λόγο, γιατί η καινούργια φάση ζωής ως ο εαυτός σου που εγγυάται την ευτυχία σου, φέρνει πολλά αντίο και πολλούς αποχαιρετισμούς. Εκεί είναι που θα χρειαστεί αυτή την περίοδο να αποφασίσεις αν θα ζήσεις ή αν θα συγκατατεθείς στον θάνατο που σου έφτιαξαν. Από αυτή την στιγμή γνωρίζεις και ότι κι αν αποφασίσεις θα είναι με ελεύθερη βούληση και θα ξέρεις γιατί απελπίζεσαι και πονάς.

Η συμμετοχή του Ποσειδώνα, σε εξαιρετικά θετική θέση από τους Ιχθύες, με επίσης πολύ καλές γωνίες με τα δύο ζώδια των Εκλείψεων, προτρέπει την μετάλλαξη του πόνου, του τρόμου, της απελπισίας και της αγωνίας που έχει αποφευχθεί συλλογικά και προσωπικά σε αγάπη.

Χρόνια τώρα η ανθρωπότητα, αποφεύγοντας τα πένθη της, δημιούργησε ένα τεράστιο πεδίο πόνου και τρόμου και το διαχειρίστηκε με ένα εξαιρετικά λάθος τρόπο, ενισχύοντάς το και διογκώνοντάς το τόσο, που πλέον μας πνίγει όλους. Κάθε φορά που πονάμε για τις απώλειές μας, δυστυχώς εκπαιδευτήκαμε να μετατρέπουμε τον πόνο αυτό σε θυμό, παιχνίδια επιβολής και κυριαρχίας. Επιτιθέμεθα με βία για να εξαναγκάσουμε τον άλλο να μας δώσει αυτό που θέλουμε, ώστε να μην πενθήσουμε το δικαίωμά του να μην μας το δώσει, κατά το πατριαρχικό δοκούν, κάνοντας ακόμα μεγαλύτερο το πεδίο του πόνου μέσω της βίας. Η νέα εποχή ζητά από εμάς να μάθουμε να βιώνουμε τον πόνο μας, όταν ο άλλος δεν θέλει, δεν μπορεί, δεν αντέχει να μας δώσει αυτό που ζητάμε. Μας ζητά να ομολογούμε την Αλήθεια μας, να ελευθερώνουμε τον εαυτό μας και να απελευθερώνουμε τον άλλο στον δρόμο του και στην αλήθεια του, σεβόμενοι με Αγάπη την δική μας διαφορετικότητα αλλά και του άλλου. Μας καλεί να κινούμαστε σταθερά προς την Ευτυχία μας και να ευλογούμε από την ύπαρξή μας και την άλλη ύπαρξη προς την δική της Ευτυχία, όσες ενσαρκώσεις και να χρειαστούν.

Όπως καταλαβαίνετε γύρω μας και στις δύο περιπτώσεις το πεδίο εκκίνησης είναι ο πόνος. Αυτό που αλλάζει στη νέα Εποχή σε σχέση με την παλιά πατριαρχική δομή, είναι ότι στην πρώτη περίπτωση ο πόνος ενισχύεται σε ένα ακόμη μεγαλύτερο πεδίο πόνου και τρόμου, ενώ στη δεύτερη μεταλλάσσεται μέσω της Αλήθειας και της Ελευθερίας, σε Αγάπη, φέρνοντας την εποχή της Ειρήνης, όπου θα εκπαιδευτούμε να ζούμε εντελώς διαφορετικά. Θα εκπαιδευτούμε να ζούμε εν Ειρήνη, ως άνθρωποι και ως πνευματικές υπάρξεις, ως αυτοί που αξίζουν όλη την Αγάπη του σύμπαντος, την Ελευθερία και την Ελεύθερη βούληση, και συνδεδεμένοι με τους συμπαντικούς νόμους και την συμπαντική ροή που είναι έτσι ρυθμισμένοι ώστε να λαμβάνουμε διαρκώς όλα τα μέσα της εξέλιξής μας δωρεάν μέσω της Θείας Χάρης και της Ευλογίας.

Η δύσκολη σχέση του Ουρανού σε θέση αδυναμίας στο ζώδιο του Ταύρου αλλά και του Πλούτωνα στον Αιγόκερω σε επίσης δυσμενή θέση, λίγο πριν περάσει τον Μάρτιο του 2023 στον Υδροχόο, θέτουν ως αναγκαιότητα τη διάκριση ανάμεσα στο αληθινό πένθος της Ύπαρξης του ανθρώπου και στο παθολογικό αστρικό πένθος που φτιάχνουν συχνά ο νους και η προσωπικότητα.

Όταν το πένθος είναι αληθινό, το σώμα, το συναίσθημα και η ύπαρξη θρηνούν την απώλεια μιας πραγματικής Ανάγκης, που χωρίς αυτήν δεν θα μπορέσω να εξελιχθώ και να προχωρήσω. Ας πούμε ένα παιδί που χάνει τη μητέρα του, χάνει και τη δυνατότητα της βαθιάς σύνδεσης με την ασφάλεια και την συναισθηματική σχέση που μπορεί να του δώσει αυτό το σώμα, που είναι δομημένο και τροφοδοτημένο από τη φύση να εμπεριέχει άπειρες ενδορφίνες αλλά και την οικειότητα του σώματος που το φιλοξένησε. Αυτό το μωρό παιδί δέχεται μια τεράστια απώλεια και θα χρειαστεί να εργαστεί πολύ βαθιά στη ζωή του για να βρει αυτή τη μοναδική σχέση της Αγάπης χωρίς όρους καταρχήν με τον εαυτό του και έπειτα με το περιβάλλον του. Θα χρειαστεί να εργαστεί πολύ για να βρει αυτή την σχέση της απόλυτης προστασίας και ασφάλειας, αλλά και αυτής της αγκαλιάς που λόγω των πολλών ενδορφινών το οδηγεί και μέσω του θηλασμού στην απόλυτη ευτυχία και μακαριότητα. Αυτή την δεξιότητα να παράγει αυτή την απόλυτη Ευτυχία, δεν θα τη γνωρίσει, δεν θα την ξέρει, δεν θα ξέρει ότι υπάρχει, δεν θα έχει τέτοια κυτταρική μνήμη, ώστε να την παράξει. Θα πρέπει να εργαστεί πολύ, να συνδεθεί με βαθύτερες πηγές του εαυτού του, με τον Θεό αυτόν καθεαυτό ως ενήλικας, για να συναντηθεί με αυτή την ευλογία.

Αντιστοίχως όλες αυτές οι βαθιές ανάγκες που δεν θα εκπληρωθούν, όπως η Ασφάλεια του Πατέρα, «οι πλάτες» στις δυσκολίες και ούτω καθεξής, είναι βαθιές, σκληρές, αληθινές απώλειες και πραγματικά πένθη. Το ίδιο είναι και όταν θρηνούμε, όργανα και μέλη του σώματός μας, όπου η ζωή θα είναι πολύ δύσκολη χωρίς αυτά. Στο αληθινό πένθος λοιπόν, χάνω κάτι πραγματικά σημαντικό, δέχομαι ένα βαθύ πλήγμα στην εξέλιξή μου προς την Αγάπη και την Ευτυχία. Όταν το πένθος είναι αστρικό, σίγουρα πενθώ την απώλεια μιας παθολογίας, μιας σχέσης που με κάνει βαθιά δυστυχισμένο, την έχω επιλέξει με κριτήρια εξάρτησης για να μην εξελιχθώ, για να πονάω και να υποφέρω αδιάκοπα. Οπότε, καθώς ο Πλούτωνας θα περνάει στο ζώδιο του Υδροχόου, καλό είναι να αναρωτηθείς αν πραγματικά αυτό που πενθείς είναι μια αληθινή απώλεια ή μια απώλεια της αρρώστιας σου; Άλλωστε, οι πραγματικές ανάγκες δεν έχουν ούτε ονοματεπώνυμα, ούτε προσωπολατρείες. Στην πραγματικότητα δεν πενθώ ποτέ την απώλεια κάποιου, αλλά την απώλεια της ανάγκης μου που δεν εκπληρώθηκε. Ερχόμενοι λοιπόν ο Πλούτωνας στον Υδροχόο, οι Εκλείψεις στον άξονα Ταύρου – Σκορπιού, αλλά και ο Ουρανός εκεί γύρω, ανακύπτει η ευθύνη ΕΓΩ ως ενήλικας να δώσω στον εαυτό μου αυτό που έχω ανάγκη και να αφήσω πίσω μου ψεύτικα δράματα και παθολογικά πένθη.

 Οι έντονες όψεις των εκλείψεων με τον Κρόνο και τον Ουρανό και η συμμετοχή του Ποσειδώνα έρχονται να φέρουν στο φως και μια άλλη μορφή πένθους που ενώ δεν είναι δικό σου, το έχεις επωμιστεί. Στο αληθινό κλείσιμο μιας σχέσης ή μιας κατάστασης, μιας περιόδου ή μιας συνθήκης είναι απαραίτητο να βιωθεί το πένθος που αναλογεί σε κάθε πλευρά με απόλυτη ευθύνη, ώστε να ανοιχτούν συμπαντικά και υπαρξιακά καινούργιοι δρόμοι εξέλιξης.

Την ίδια στιγμή το κλείσιμο αυτό χρειάζεται να γίνει με συνθήκες που περιέχουν Αλήθεια, Ελευθερία, Απελευθέρωση και Αγάπη. Όπως γνωρίζεις, σπάνια αυτό γίνεται. Συνήθως η μία πλευρά δεν αναλαμβάνει σε καμία περίπτωση το δικό της μερίδιο των πενθών, κόβει, εξαφανίζεται, χάνεται, αδιαφορεί ή περιφέρεται σαν ζωντανός νεκρός, απομυζώντας την ζωή των άλλων, με αποτέλεσμα τα πένθη αυτά να μεταφέρονται σε αυτόν που βιώνει την απώλεια, ενώ δεν είναι δικά του πένθη. Αυτά τα μεταφερόμενα πένθη που δεν βίωσαν οι γονείς, οι φίλοι σου, οι σύντροφοί σου, οι συμπολίτες σου, γίνονται φαντάσματα που απομυζούν από εσένα ζωή και εξέλιξη. Έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί άνθρωποι βουλιάζουν σε κατάθλιψη, απελπισία, πανικούς, οικονομική και συναισθηματική διάλυση, μοναξιά, ή γίνονται το επίκεντρο βίας από κάθε κατεύθυνση, επειδή κουβαλάνε στην πλάτη τους αβίωτα πένθη άλλων, που δεν έχουν καμία σχέση με τους ίδιους, τα λεγόμενα μεταφερόμενα πένθη, και όταν εργαστούν με τον εαυτό τους συνειδητοποιούν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής της μαύρης τρύπας δεν είναι δικό τους. Η άρνηση της βίωσης των πενθών χιλιάδες χρόνια τώρα δημιουργεί τεράστια πεδία απώλειας που μεταφέρονται από τον προπάππου στον παππού, από τον παππού στους γονείς, από τους γονείς στα παιδιά κ.ο.κ., όπως είναι οι βεντέτες.

Τα μεταφερόμενα πένθη είναι τόσο διαλυτικά που αν τα έχεις αναλάβει, γιατί καρμικά δυστυχώς αυτό έχεις μάθει να κάνεις, δεν αφήνουν περιθώριο για καμία προοπτική συντροφικότητας, αγάπης, χαράς, ζωής, αφθονίας και υγείας. Αυτά τα πένθη χρειάζεται να επιστραφούν σε αυτούς που τους ανήκουν, είτε είναι εν ζωή, είτε όχι. Για αυτό και όταν υπάρχουν Εκλείψεις και σημαντικές όψεις και Πλανήτες στον Σκορπιό, λέμε ότι “ανοίγουν οι τάφοι”. Αυτή η καρμική αναδιευθέτηση είναι το κλειδί για να μπορέσεις να βγάλεις από πάνω σου και να απελευθερώσεις τον εαυτό σου, ώστε να έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο τα δικά σου πένθη. Τα δικά μας πένθη, όπως έρχεται να δείξει με τη συμμετοχή του ο Ποσειδώνας και ο Δίας στις Εκλείψεις, δεν είναι ούτε ισοπεδωτικά, ούτε διαλυτικά, ούτε εξαντλητικά, ούτε τόσο επώδυνα. Γιατί έχεις γεννηθεί με τη χάρη, τη δύναμη και την υποστήριξη να τα διαχειριστείς και να τα μεταλλάξεις σε εξέλιξη. Τα μεταφερόμενα πένθη είναι ασήκωτα και ισοπεδωτικά. Χρειάζεται καρμικά να κατανοήσεις πως δεν είναι μόνο αδύνατον να σηκώσεις το πένθος και το μάθημα κάποιου άλλου, αλλά και συμπαντικά και νομοτελειακά τελείως λάθος, γιατί του αφαιρείς το μάθημα και τη δυνατότητα της εξέλιξης. Δημιουργείς μια τεράστια παραφωνία στους συμπαντικούς νόμους και νομοτέλειες, η οποία δυστυχώς θα στραφεί εναντίον σου. Αυτό στο προσωπικό ωροσκόπιο φαίνεται συνήθως όταν ο Ήλιος, η Σελήνη, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Κρόνος, ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός κάνουν σκληρές όψεις με τον Πλούτωνα ή τον 8ο οίκο του προσωπικού σου Ωροσκοπίου. Όπως επίσης αν έχεις γεννηθεί σε περιόδους με τις Εκλείψεις στον άξονα του Ταύρου – Σκορπιού ή εμπεριέχεις ένα πολύ φορτισμένο 8ο οίκο στο Ωροσκόπιό σου. Η καρμική αναδιευθέτηση, η επιστροφή των πενθών με σεβασμό και συντριβή σε αυτούς που τους ανήκουν, είναι ο τρόπος για να βγεις από κλειστούς αδιέξοδους δρόμους και να οδηγήσεις τον εαυτό σου σε ανοιχτούς δρόμους που πριμοδοτούνται συμπαντικά και ρέουν ανεμπόδιστα προς την ευτυχία σου.

Εκτός από τις οικογενειακές σχέσεις που μεταφέρουν πένθη σε αυτούς που καρμικά έχουν μάθει πως οφείλουν να “φορτώνονται” τα πένθη των άλλων, το επόμενο κομμάτι που περιέχει άπειρα μεταφερόμενα πένθη είναι οι σχέσεις, ερωτικές και μη. Ειδικά όταν ο ένας στους δύο έχει καρμικά συντονιστεί με ένα βαθύ κάρμα φυγής από τις ευθύνες του και θεωρεί πως όλοι του χρωστάνε,

ενώ ο άλλος έχει επιφορτιστεί με ένα σκληρό κάρμα να αναλαμβάνει συνειδητά και ασυνείδητα και σε όλα τα επίπεδα τις ευθύνες των άλλων, θεωρώντας ότι οφείλει να το κάνει. Τα άλυτα πένθη του ενός σταδιακά μεταφέρονται δυστυχώς στον άλλον μέσα από εξαρτητικούς και συνεξαρτητικούς τρόπους σχέτισης, βίας, εντάσεων, χειρισμών, με πολλά παιχνίδια κυριαρχίας, επιβολής, αλλά και την πεποίθηση ότι είναι ευθύνη μου να αλλάξω τον άλλο.

Στον Αληθινό έρωτα κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον άλλο. Ο Αληθινός έρωτας έρχεται να αλλάξει εσένα και είναι η επιλογή εκείνη που είσαι έτοιμος με σεβασμό και ταπεινότητα να επιλέξεις έναν δάσκαλο που θα σου μάθει, θα σου δώσει, θα σου δείξει, θα σε αναπτύξει, θα σε θεραπεύσει και θα σε οδηγήσει στα επόμενα επίπεδα της εξέλιξής σου και της ευτυχίας σου. Αντιστοίχως και εσύ θα χρειαστεί να είσαι ένας τέτοιος δάσκαλος για τους άλλους. Ο έρωτας στην καθαρότητά του είναι μια πράξη φώτισης, εξέλιξης, σύνδεσης με τη ροή, με το πέρα και πάνω από τις πατριαρχικές κοινωνίες και τις μεθόδους τους, με τη σύνδεση, την ελαφρότητα, την πληρότητα και την ευτυχία που έχει η δόνηση της αληθινής ζωής. Οι παθολογικοί έρωτες σε καμία περίπτωση δεν περιέχουν ζωή και εξέλιξη, είναι νεκροί και δεν λαμβάνουν καμία τροφοδοσία από καμία πηγή ζωής και εξέλιξης. Αντίθετα παράγουν διαρκώς θάνατο, ρόλους, παιχνίδια, χειρισμούς, ακρότητες, και σε αυτούς συμμετέχουν δύο εντελώς αποσυνδεδεμένοι άνθρωποι από την ύπαρξή τους. Για αυτό αναπαράγουν τόσο πόνο, τόση θλίψη, τόση απελπισία, τόσα αδιέξοδα, τόσες ενοχές και τόση καταστροφικότητα σε κάθε πεδίο δράσης, δημιουργώντας αδιάκοπα απώλειες κάθε είδους, ματαιώσεις και νέα πένθη τοκίζοντας και μεγαλώνοντας το ήδη μεγάλο πεδίο των πενθών σε έναν αδιάκοπο φαύλο κύκλο.

Οι Εκλείψεις και η συμμετοχή του Ουρανού σου ζητούν να σπάσεις αυτόν το φαύλο κύκλο με κάθε κόστος, να απεμπλακείς και να πάρεις απόσταση από αυτά τα παιχνίδια, να συντονιστείς με την αλήθεια μέσα σου σε υπαρξιακό επίπεδο, να βιώσεις και να κλείσεις τα δικά σου πένθη, απομπλέκοντας τον εαυτό σου από όλον αυτό τον αστρικό ορυμαγδό, κοιτώντας την αλήθεια σου κατάματα, αφήνοντας και αποχαιρετώντας οριστικά και με αγάπη ό,τι σε πονάει, δεν σε εξελίσσει, σε αρρωσταίνει και σε βουλιάζει σε τέλμα και σε κατάθλιψη. Σε καλεί να πας προς αυτό που σε εξελίσσει, σε θεραπεύει, σου γεννά πληρότητα, ευτυχία, αγάπη και σε συνδέει με την καθαρότητα του φωτός της ζωής. Και εδώ χρειάζεται να έρθεις αντιμέτωπος με τεχνικές και μεθόδους και πολύ εσωτερική δουλειά που θα σε βοηθήσουν να οδηγηθείς στην πολύ σημαντική “καρμική αναδιευθέτηση”, αφήνοντας πίσω σου τις παθολογικές επιλογές και καλώντας τους καινούργιους φωτεινούς τρόπους και ανθρώπους που θα σε οδηγήσουν στην εκπλήρωσή τους.

Το ίδιο ισχύει και για αυτές τις μισοτελειωμένες σχέσεις που δεν έκλεισαν ποτέ και περιφέρονται σαν φαντάσματα στην ζωή σου, απορροφώντας ό,τι καλό προκύπτει. Σχέσεις που είτε εσύ είτε οι άλλοι δεν σταθήκατε με Αλήθεια ο ένας απέναντι στον άλλον για να τις απελευθερώσετε με αγάπη, ώστε να περάσετε στο επόμενο στάδιο εξέλιξης. Αυτές οι σχέσεις δυστυχώς λειτουργούν σαν μαύρες τρύπες που απορροφούν κάθε καλό από εσένα ως την οριστική σου διάλυση. Η συμμετοχή του Ποσειδώνα έρχεται να σου καταστήσει σαφές πως τίποτα δεν κλείνει πραγματικά στη ροή των ανώτερων συμπαντικών νόμων, αν δεν παράξει κατά το τέλος του αυθεντική Αλήθεια, Ελευθερία και Αγάπη χωρίς όρους. Και αυτό είναι νόμος.

Μια πολύ σημαντική αλήθεια που θα σε βοηθήσει από εδώ και πέρα να διαχειριστείς τις επιλογές σου έρχεται να σου αποκαλυφθεί, αν θελήσεις, με τη συμμετοχή των Εκλείψεων και σημαντικών πλανητών αυτή την περίοδο.

Η ενότητα και η χωριστότητα σαν πεδίο δράσης του εκάστοτε ανθρώπου εξαρτώνται απόλυτα από τον τρόπο που έχει ο ίδιος διαχειριστεί τα πένθη του. Αν ο ίδιος έχει «χωριστεί» από τον πόνο, την θλίψη, τα βιώματά του, τις απώλειές του, τα έχει αποφύγει, τα έχει θάψει και τα έχει υποτιμήσει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα χωριστεί και θα υποτιμήσει και εσένα. Και αυτό φαίνεται πολύ γρήγορα αν θέλεις πραγματικά να το διακρίνεις, αρκεί να είσαι εσύ αυτός που τιμά τις απώλειες, τα πένθη του και τα συναισθήματα του, το τίμημά του προς την εξέλιξή του δηλαδή, γιατί αν όχι, είστε δύο ψεύτες που μιλάτε για ενότητα, χωμένοι μέχρι το κεφάλι στη χωριστότητα, τον πόλεμο, τα παιχνίδια κυριαρχίας και επιβολής, και έχετε επιλέξει ξεκάθαρα το πεδίο της βίας και όχι της Αγάπης.
Η ενότητα είναι Αλήθεια, Ελευθερία και Αγάπη χωρίς όρους, αποδοχή και συγχώρεση σε κάθε στάδιο, σε κάθε απώλεια που έχεις υποστεί, και οδηγεί με αγάπη τον εαυτό σου στον αποχαιρετισμό και την επιλογή μιας νέας κατάστασης εκπλήρωσης. Η Αγάπη δεν είναι λόγια. Η Αγάπη είναι πράξεις βαθιάς συνέπειας και ευθύνης. Η Αγάπη ξεκινάει πάντα, αν είναι αυθεντική, από την Αγάπη προς τον εαυτό σου χωρίς όρους και διαχέεται στους άλλους, και ουδέποτε έχει ισχύσει το αντίστροφο. Όταν υπάρχει αληθινή Αγάπη προς τον εαυτό σου, αποκλείεται να φορτωθείς μεταφερόμενα πένθη, ρόλους και παιχνίδια εξάρτησης και συνεξάρτησης. Αγαπάς και τα εύκολα και τα δύσκολα, και τα δώρα και τις απώλειες. Αγαπάς τον εαυτό σου και όταν χάνει και όταν κερδίζει, και όταν μπορεί και όταν δεν μπορεί, ξέροντας ότι στο πεδίο της εξέλιξης αυτό που χάνεις είναι αυτό που πρέπει να αφήσεις, άρα στην πραγματικότητα κερδίζεις. Η χωριστότητα από τα πένθη σου είναι ξεκάθαρα και η χωριστότητα από τον εαυτό σου, οπότε μην προσδοκάς σε καμία ενότητα ούτε με συντρόφους, ούτε με συνεργάτες ούτε με την ζωή την ίδια, τον πλούτο και την αφθονία γιατί απλά έχεις κόψει τη σύνδεση με τη ροή της ζωής. Τα πένθη είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξελιχθείς. Είναι αυτό που πρέπει να απολέσεις και να αφήσεις πίσω σου, ώστε να απελευθερωθείς προς το επόμενο στάδιο εξέλιξής σου. Είναι η αλήθεια της δικής σου ζωής, το τίμημα της δικής σου εξέλιξης, είναι αυτό που σε διαμόρφωσε και σε έκανε αυτό που είσαι. Είναι αυτό που καρμικά χρειάστηκε να αφήσεις για να πας σε αυτό που θέλεις. Και αν δεν το έχεις ελευθερώσει αυτό, απλά βρίσκεσαι μέσα σε μια μαύρη τρύπα, μέσα σε ένα φαύλο κύκλο.

Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, συστήνεσαι όχι μόνο με τις νίκες σου, αλλά και με τις απώλειές σου. Ξέρεις ποιος είσαι. Δίνεις στον άλλο να καταλάβει ποιος είσαι, έχεις αυτογνωσία, ξέρεις τι αντέχεις, τι δεν αντέχεις, τι χρειάζεσαι, τι δεν χρειάζεσαι. Συστήνεσαι πραγματικά και χτίζεις πραγματικές σχέσεις ενότητας και επαφής. Αλλιώς, όταν δεν ξέρεις ποιος είσαι, δεν αγαπάς αυτό που είσαι, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και τον άλλο, χειρίζεσαι και κάνεις παιχνίδια, και φυσικά η χωριστότητα θα κάνει πάρτυ. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βιώσεις Αγάπη και Ενότητα, ούτε από εσένα ούτε από τους άλλους, όταν επιλέγεις να βρίσκεσαι αλλά και να σχετίζεσαι με έναν ορυμαγδό ανεπίλυτων πενθών. Τα πένθη απλώς θα αναπαράξουν άλλα πένθη και χωριστότητα. Αυτό ακριβώς ζούμε αυτή την εποχή, όχι μόνο σε προσωπικό, αλλά και σε παγκόσμιο και κοινωνικό επίπεδο, αναπαράγοντας χωριστότητα, βία, πολέμους και δημιουργώντας τεράστια νέα μαζικά πένθη, αντί να κλείσουμε τα πεδία των πενθών και να οδηγούμαστε στην Αλήθεια, την Ελευθερία, την Αγάπη και την Αφθονία μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων. Και λέω για τις κοινωνίες των ανθρώπων, γιατί στην φύση αυτά υπάρχουν στην καθαρότητά τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή την περίοδο οι Εκλείψεις σε όψεις με τον Κρόνο και τον Ουρανό πραγματοποιούνται σε θηλυκά ζώδια, τον Ταύρο και τον Σκορπιό, ο Πλούτωνας βρίσκεται στο ζώδιο του Αιγόκερω και ο Ποσειδώνας στο ζώδιο των Ιχθύων. Όλα τους ζώδια θηλυκά.

Όλη αυτή η στρατιά πλανητών σε θηλυκά ζώδια έρχεται με επικεφαλής τον Ουρανό στον Ταύρο να επαναπροσδιορίσει και να αποκαταστήσει αυτό το τεράστιο πένθος που επέφερε η πατριαρχία και αν-ισορρόπησε τα πάντα, δαιμονοποιώντας ό,τι είναι θηλυκό κατά τον σαξονικό τρόπο αντίληψης και κυριαρχίας του κόσμου έως την τελική τους εξόντωση. Στο σύμπαν το αρσενικό και το θηλυκό είναι ένα πράγμα. Όταν δεν υπάρχει το ένα στην καθαρότητά του, δεν υπάρχει και το άλλο. Ολοκληρωμένος είναι ο άνθρωπος που περιέχει όλη του την αρσενικότητα αλλά και όλη του την θηλυκότητα, είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα. Δύναμη που δεν εκπορεύεται από αγάπη και αγάπη που δεν εκπορεύεται από δύναμη είναι τεράστιες παραφωνίες μέσα στις συμπαντικές νομοτέλειες. Ίσως το μεγαλύτερο πένθος που έχουμε να βιώσουμε σαν ανθρωπότητα, και αυτό που οδήγησε τις πατριαρχικές κοινωνίες σε καταστροφή και απελπισία, είναι όλη αυτή η απώλεια της καθαρής θηλυκής ποιότητας, η αγάπη χωρίς όρους, η ενσυναίσθηση, η φροντίδα, η αγκαλιά, η κατανόηση, η θρέψη της θηλυκής αρχής που το σαξονικό μοντέλο πατριαρχίας καταδίκασε, κακοποίησε, δαιμονοποίησε, απαγόρευσε, εξοντώνοντας μαζί του και ό,τι είναι αρσενική καθαρή ποιότητα.

Αυτό το τεράστιο πένθος των αδικοχαμένων ζωών, των γυναικών που πέθαναν από το χέρι του εκάστοτε δυνάστη, αλλά και των ανδρών που δεν μάθανε να αγαπάνε, να συναισθάνονται, να θεραπεύονται και να παραχωρούν και απέμειναν στρεβλωμένοι μέσα στη βία της πατριαρχίας, είναι ένα τεράστιο πεδίο που θρηνεί η ανθρωπότητα αυτή την περίοδο, συνειδητοποιώντας πως δεν ξέρει να αγαπά, να ενώνεται, να επιλύει, να συνυπάρχει, να γεννά, να ωριμάζει, να μεγαλώνει, να θρέφει και να τροφοδοτεί εν ειρήνη, μένοντας στην απελπισία της χωριστότητας και του πολέμου. Αυτή η ενότητα των πεδίων, αυτή η τεράστια συγχώρεση θα φέρει ξανά μέσα μας την ενότητα αυτών των δύο πεδίων, του Ιερού Ζευγαριού. Αυτή η ενότητα είναι που θα μας λυτρώσει από την καταδίκη μας σε μια κοινωνία παραφρόνων, εγωκεντρικών παθολογικών παιδιών, που δεν έγιναν ποτέ ενήλικες, που δεν ωρίμασαν ποτέ, ώστε να γίνουν ολοκληρωμένες υπάρξεις, δημιουργώντας ένα κόσμο φωτεινό ενότητας και ολοκλήρωσης.

Οι Εκλείψεις στον Άξονα Ταύρου – Σκορπιού αλλά και οι ισχυροί πλανήτες που τους περιβάλλουν, έρχονται να θέσουν σε βαθιά αναθεώρηση μέσα από τεράστια προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα τον τρόπο διαχείρισης, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Για την ακρίβεια έρχονται να από-διαστρεβλώσουν, πριν το πέρασμα στη νέα εποχή του Υδροχόου, όλο το σαθρό οικοδόμημα που στηρίζεται ιδεολογικά η πατριαρχία.

Πουθενά και σε καμία συμπαντική νομοτέλεια δεν υπάρχει η θέση αυτού που μόνο κερδίζει, μόνο νικάει, μόνο επιβάλλεται, μόνο κυριαρχεί και ποτέ μα ποτέ δεν δέχεται καμία μορφή απώλειας, ήττας και πένθους. Η όλη διαδικασία της εξέλιξης του όντος, της ύπαρξης δηλαδή που επιλέγει και της δίνεται από τη γη ένα ανθρώπινο σώμα, ώστε να βιώσει στο υλικό πεδίο μαθήματα εξέλιξης, δεν μπορεί να είναι εφικτή ως εξέλιξη, μιας και η ύπαρξη δεν έρχεται μόνο να πάρει, αλλά και να αφήσει, να απολέσει, να χάσει και να αποχαιρετίσει στρεβλά πεδία κατανόησης από προηγούμενες ενσαρκώσεις.

Αυτή είναι η πορεία εξέλιξης κάθε ύπαρξης με δεδομένο ότι δεν φέρει την τελειότητα, όπως θέλει να πιστεύει ο εκάστοτε πατριάρχης για τον εαυτό του. Είναι ατελής και το γνωρίζει. Και για αυτό ακριβώς ενσαρκώνεται αμαρτωλή, όχι όμως με την έννοια του κακού, αλλά με την έννοια του μη άρτιου. Αυτή η θέση του μη άρτιου, του μη τέλειου, σε υπαρξιακό επίπεδο δεν επιφέρει καμία ενοχή, ούτε χρήζει τιμωρίας, βίας, εξιλέωσης ή άλλων σκληρών πατριαρχικών μεθόδων. Κανένας δεν θα μπορούσε άλλωστε να πει για ένα παιδί της πρώτης δημοτικού που δεν γνωρίζει τα μαθήματα της έκτης δημοτικού, πως είναι αμαρτωλό, υποτιμητέο, κατάπτυστο και αξίζει να του δοθεί τιμωρία και εξιλέωση. Αντιθέτως αξίζει όλη την αγάπη, την φροντίδα και την υποστήριξη, ώστε να αναπτύξει ελεύθερη βούληση, ώστε να μάθει και να γνωρίσει. Από την άλλη σε καμία μα καμία στιγμή δεν θα το βοηθήσει η οποιαδήποτε επίθεση ενοχικότητας και βίας σε σχέση με τις δεξιότητες που του λείπουν. Αντιθέτως θα το διαλύσει. Είναι δεδομένο ότι δεν έχει αυτές τις δεξιότητες και αυτό που χρειάζεται είναι οι ενήλικές γύρω του να το βοηθήσουν να τις ενισχύσει προς όφελος του δικού του σκοπού ζωής και της εξέλιξής του. Άλλωστε σε υπαρξιακό επίπεδο ο δικός του σκοπός ζωής, αν δεν νοθευτεί από παθολογικές συμπεριφορές, διαστρεβλώσεις, βία, παιχνίδια κυριαρχίας, δυσεπίλυτα πένθη των γονιών και των εκάστοτε σημαντικών ενηλίκων γύρω του, έρχεται για να προσφέρει στην εξέλιξη αυτού του κόσμου.

Αυτή η βαθιά απ-ενοχοποίηση ως προς την απώλεια (που κρατάει ως ενοχή από το προπατορικό αμάρτημα και τις ερμηνείες του Αυγουστίνου για έναν κακό Θεό που τιμωρεί) εξαθλιώνει και επεμβαίνει κάνοντας υποχείρια τους ανθρώπους. Είναι η ώρα να επαναπροσδιοριστεί στην καθαρότητά της και για να συμβεί αυτό, το πρώτο που χρειάζεται να βάλουμε στη θέση του είναι το θέμα της Ελεύθερης Βούλησης. Δημιουργήθηκες για να αξίζεις όλη την Αγάπη του Σύμπαντος, αν μπορείς αυτό να το συλλάβεις, για να έχεις όλη την Ελευθερία που θα σε οδηγήσει στην Ελεύθερη Βούληση, αλλά και να αξίζεις όλα τα μέσα που θα σε οδηγήσουν στην αυτοπραγμάτωσή σου και στον δικό σου σκοπό ζωής. Ο Θεός που σε δημιούργησε και σε προίκισε με Ελεύθερη Βούληση αποκλείεται να παρεμβαίνει, να τιμωρεί, να χειρίζεται και να καθοδηγεί με οποιοδήποτε τρόπο. Από τη στιγμή που σαν ύπαρξη σου δόθηκε η Ελεύθερη Βούληση, σου δόθηκε και η δυνατότητα να επιλέγεις και να δέχεσαι το τίμημα των επιλογών σου. Ελεύθερη βούληση σημαίνει ότι επιλέγω όχι μόνο τον τρόπο που θα ζήσω και θα εξελιχθώ, αλλά και το πως νιώθω, πως αισθάνομαι, σε ποια κατάσταση φέρω το σώμα μου, αλλά και το πως θέλω εγώ να αποχαιρετίσω αυτό το σώμα, ολοκληρώνοντας τα μαθήματά μου και περνώντας στο στάδιο της ύπαρξης εκ νέου για να συνεχίσω την εξέλιξή μου.

Όλοι ξεκινήσαμε από το ίδιο σημείο και θα καταλήξουμε στο ίδιο σημείο. Ο τρόπος, ο τόπος και ο χρόνος που θα συμβεί αυτό αφορά απόλυτα στις επιλογές της ύπαρξης του καθενός και σε καμία περίπτωση της παρεμβολής του Θεού. Ο Θεός σου έχει δώσει την ποιότητα του Θείου να τη φέρεις εξαρχής. Ο Θεός δεν είναι έξω από εσένα. Είναι μέσα σε εσένα. Ξεκινώντας λοιπόν από το ότι αυτή η ανυπέρβλητη συμπαντική αρχή που λένε Θεό σε δημιούργησε απόλυτα ελεύθερο να επιλέγεις και να εξελίσσεσαι μαθαίνοντας από τα τιμήματα των επιλογών σου, καταρρίπτεται οποιαδήποτε θεωρία πατριάρχη – θεού – τιμωρού. Και έρχεται να επαναπροσδιορίσει και τον τρόπο που εντελώς στρεβλωμένα φτιάχτηκαν οι ανθρώπινες εξουσίες. Οι ανώτερες αρχές συμπαντικά, είναι αρχές που υποστηρίζουν, διδάσκουν, εξελίσσουν, φροντίζουν με Αγάπη τους πίσω από αυτούς. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος άλλωστε να υπάρξει πραγματική εξέλιξη και αληθινή ροή που οδηγεί διαρκώς προς υψηλότερα επίπεδα εξέλιξης. Όλο αυτό όπως καταλαβαίνεις στις κοινωνίες των ανθρώπων έχει στρεβλωθεί απόλυτα, γεννώντας αφύσικα τέρατα πεποιθήσεων και ιδεολογιών, μοντέλα διακυβέρνησης, τρόπους επιτυχίας και οδηγώντας την ανθρωπότητα σε αυτό το τεράστιο αδιέξοδο που βρίσκεται σήμερα. Και όλο αυτό γιατί η απώλεια δαιμονοποιήθηκε ως κατάρα του Θεού και ο θάνατος επίσης. Όχι!

Ο Θεός δεν αποφασίζει ούτε τις απώλειες ούτε το θάνατό σου. Εσύ αποφασίζεις. Και όσο εσύ δεν αποφασίζεις να πενθήσεις και να αφήσεις πίσω σου κατώτερους τρόπους και μοντέλα επιλογών και συμπεριφορών, όσο δεν δέχεσαι να χάσεις αυτό που σε κάνει δυστυχισμένο για να κερδίσεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο, να ελευθερώσεις παθολογικές σχέσεις, συμπεριφορές, μοντέλα, τρόπους με βαθιά διάθεση απελευθέρωσης, τόσο τα αδιέξοδα και τα αβίωτα πένθη θα είναι τελικά αυτό που επιλέγεις. Ήρθε η ώρα να απελευθερώσουμε τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, πριν το πέρασμα στην νέα κατάσταση και στην νέα εποχή, όλα αυτά τα στρεβλά μοντέλα χωριστότητας, βίας, πατριαρχίας, υποτίμησης, εξευτελισμού, πειθαναγκασμού που έχουν γεμίσει τον πλανήτη από ανθρώπους με ξένες ζωές, ώστε να είναι αρεστοί στον εκάστοτε πατριάρχη της ζωής τους, και να αναλάβουμε επιτέλους την ευθύνη της ζωής στην καθαρότητά της αλλά και του τέλους στην καθαρότητά του. Ήρθε η ώρα να τελειώσουμε και να απ-ελευθερώσουμε όλο αυτό το πεδίο που μας συνθλίβει, μας διαλύει και διαρκώς μας βάζει να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, φέρνοντας στην γη το νέο πεδίο εξέλιξης και συνειδητοποιώντας ότι κανένας δεν εξελίχθηκε μέσω της βίας, αλλά μόνο μέσω της Αλήθειας, της Ελευθερίας, του Σεβασμού και της Αγάπης.

Ο καθένας από εμάς οφείλει στον εαυτό του και στον κόσμο να γίνει μια «κεραία» που αφήνει πίσω της τα παλιά σήματα του τρόμου, της βίας, της κατώτερης ποιότητας του Σκορπιού και να συνδεθεί με τα καινούργια σήματα που έτσι κι αλλιώς θα επικρατήσουν, την Ενότητα, την Αγάπη, την Ελευθερία, την Συντροφικότητα και την Αλήθεια. Κλείνοντας, αυτό που θα σε προέτρεπα να διαπιστώσεις είναι πως πλέον το πεδίο αλλάζει και το παλιό μοντέλο δεν πριμοδοτείται. Αντιθέτως καταρρέει, γιατί αυτό που πριμοδοτείται είναι οι έννοιες της νέας εποχής, που θα σε οδηγήσουν σε μια νέα επίγνωση, πως η Ασφάλεια δεν μπορεί παρά να είναι Ελευθερία και Ελευθερία δεν μπορεί παρά να είναι Ασφάλεια. Όσο προσπαθείς με τον παλιό τρόπο, το μόνο που θα ανακυκλώνεις είναι πένθη δυσεπίλυτα. Εσύ αποφασίζεις.

Στο Ηλιόφωτο είναι διαθέσιμα σεμινάρια καρμικής Αναδιευθέτησης σχέσεων. Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ επικοινωνήστε με τα τηλέφωνα της γραμματείας.